…ὅμως δὲν εἶναι ἄλλο 1939.

Οἱ παρηκμασμένοι, ἐκφυλισμένοι δυτικοὶ “ἡγέτες” (τοὺς ὁποίους …ἐθαυμάσαμε στὴν φετεινὴ Διάσκεψη τοῦ Μονάχου – ἢ πάρτυ), καὶ οὐσιαστικὰ οἱ ὀλιγάρχες τους, ἔχουν ἀνάγκη ἕναν μεγάλο πόλεμο τὸν ὁποῖον:
— εἴτε πιστεύουν ὅτι θὰ κερδίσουν,
— εἴτε πιστεύουν ὅτι μέσῳ αὐτοῦ θὰ κερδοφορήσουν κάπως, προξενῶντας μεγάλη καταστροφὴ σὲ ἄλλες χῶρες ἐνῶ αὐτοὶ θὰ παραμείνουν ἀλώβητοι κάπου, κρυμμένοι ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς μαζὶ μὲ τὰ κλοπιμαῖα τους.

Ὅμως ὁ πόλεμος ποὺ ἐκεῖνοι φαντάζονται, εἶναι ἕνας ἐλεγχόμενος πόλεμος μὲ τοὺς ἴδιους νὰ ἔχουν καὶ νὰ διατηροῦν τὸν ἔλεγχο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἕως τὸ τέλος. Ἕνα συγκεκριμένο εἴδος πολέμου μὲ συγκεκριμένες συνθῆκες καὶ συγκεκριμένη πορεία.

Πρὸς τὴν ἐπίτευξη τοῦ ὁποίου ἀκολουθοῦν συγκεκριμένα βήματα, προκλήσεις καὶ ἐτοιμασίες – νομίζοντας ὅτι αὐτὰ θὰ εκληφθοῦν μὲ τὸν τρόπο ποὺ οἱ ἴδιοι πιστεύουν καὶ ὅτι θὰ ὀδηγήσουν σὲ πράξεις ποὺ οἱ ἴδιοι πιστεύουν ὅτι συμβοῦν.

Ἀκόμα χειρότερα, πιστεύουν ὅτι ὅλα αὐτὰ θὰ συμβοῦν στὸ ἐλεγχόμενο μηντιακὰ καὶ προπαγανδιστικὰ περιβάλλον ποὺ εἶχαν καὶ ὅτι ἀρκεῖ νὰ συνεχίζουν νὰ βάζουν τοὺς προπαγανδιστές τους νὰ οὐρλιάζουν μὲ ἕνα μεγάφωνο – ἔστω καὶ ψηφιακό – καὶ ὅλοι θὰ τοὺς πιστέψουν. Θὰ ἔχουν τὸ πάνω χέρι στὸν καθορισμὸ τοῦ τὶ εἶναι πραγματικότητα καὶ ὅλα καλά…

Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ ἐπιλογὴ πλέον ἔχει γίνει ἀπὸ ἐπιλογὴ πολέμου ἢ εἰρήνης σὲ ἐπιλογὴ αὐτοῦ τοῦ πολέμου ἢ ἑνὸς ἄλλου πολέμου.

Λοιπόν, τὰ πράγματα ὀδεύουν πρὸς ἕναν πόλεμο ἀλλὰ ὄχι αὐτὸν ποὺ οἱ δυτικοὶ ἐκφυλισμένοι σχεδίαζαν ἢ νομίζουν ἀκόμη ὅτι θὰ συμβεῖ.