Τὸ ἀκόλουθο διάγγελμα εἶναι, κατὰ γενικὴ ὁμολογία, μιὰ ἀπὸ τὶς σημαντικότερες ἱστορικὲς ὁμιλίες πολιτικῶν ἡγετῶν τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, ποὺ ἔγινε τὴν 21η Φεβρουαρίου γιὰ τὴν ἀναγνώριση, ἐκ μέρους τῆς Ρωσσίας, τῶν δύο Δημοκρατιῶν τοῦ Ντονμπάς, Ντονέτσκ καὶ Λουγκάνσκ, κατόπιν αἰτήματός τους.
Ὁ Πρόεδρος Πούτιν δὲν ἀρκεῖται σὲ μιὰ ἁπλὴ παρουσίαση τοῦ ζητήματος ἀλλὰ ἐπιχειρεῖ μιὰ ἱστορικὴ προσέγγιση σὲ βάθος πολλῶν δεκαετιῶν, γιὰ νὰ ἐξηγήσῃ τὰ αἴτια πίσω ἀπὸ τὴν διένεξη ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἐπικράτεια τοῦ Ντονμπάς καὶ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἀποφασίστηκε τελικὰ ἡ ἀναγνώρισή τους. Πραγματεύεται ὁρισμένες πλευρὲς τῆς δημιουργίας τῆς ΕΣΣΔ, τὶς τάσεις καὶ προτάσεις τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τὸ πολιτειακὸ μοντέλο ποὺ τελικὰ ἐπικράτησε καθὼς καὶ τοὺς λόγους καὶ συνθῆκες ποὺ ὀδήγησαν στὴν κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ.
Μέσα στὸν στρόβιλο τῶν γεγονότων ποὺ ἐπακολούθησαν τὸ περιεχόμενο καὶ οὐσία τῆς ὁμιλίας αὐτῆς δὲν ἔτυχαν τῆς προσοχῆς ποὺ τοὺς ἄξιζε. Εἶναι βέβαιο ὅμως ὅτι ὅσο περνάει ὁ καιρός, θὰ ἐπιστρέψουμε σὲ αὐτὴν ἀρκετὲς φορές. Ἐπιμελήθηκα μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ τὴν μετάφραση τοῦ κειμένου, παρουσιάζοντας ὁλόκληρο τὸ διάγγελμα ὅπως μεταδόθηκε (χωρὶς ἠχητικὴ κάλυψη ἀπὸ διερμηνεῖς), καὶ γιὰ πρώτη φορὰ μὲ ἑλληνικοὺς ὑπότιτλους.
η μετάφραση σε μονοτονικό
ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥΤΙΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ ΝΤΟΝΕΤΣΚ ΚΑΙ ΛΟΥΓΚΑΝΣΚ (ΝΤΟΝΜΠΑΣ)
Πρόεδρος τῆς Ρωσσίας Βλαντιμίρ Πούτιν: Πολίτες τῆς Ρωσσίας, φίλοι,
Ἡ ὁμιλία μου ἀφορᾶ τὰ γεγονότα στὴν Οὐκρανία καὶ τοὺς λόγους ποὺ εἶναι τόσο σημαντικὰ γιὰ ἐμᾶς, γιὰ τὴν Ρωσσία. Φυσικά, τὸ μήνυμά μου ἀπευθύνεται καὶ στοὺς συμπατριῶτες μας στὴν Οὐκρανία.
Τὸ θέμα εἶναι πολὺ σοβαρὸ καὶ χρειάζεται νὰ συζητηθῇ σὲ βάθος.
Ἡ κατάσταση στὸ Ντονμπὰς ἔχει ἐνταθεῖ φθάνοντας σὲ κρίσιμο στάδιο. Μιλάω σὲ ἐσᾶς ἀπευθείας σήμερα, ὄχι μόνον γιά νὰ ἐξηγήσω τὶ συμβαίνει, ἀλλὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνημερώσω γιὰ τὶς ἀποφάσεις ποὺ λαμβάνονται, καθὼς καὶ πιθανὰ περαιτέρω βήματα.
Θὰ ἤθελα νὰ τονίσω καὶ πάλι ὅτι ἡ Οὐκρανία γιὰ ἐμᾶς δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ γειτονικὴ χώρα. Εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τῆς ἱστορίας μας, τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ πνευματικοῦ μας χώρου. Αὐτοὶ εἶναι οἱ σύντροφοί μας, τὰ πιό ἀγαπητὰ μας πρόσωπα – ὄχι μόνο συνάδελφοι, φίλοι, καὶ πρώην σύντροφοι, ἀλλὰ καὶ συγγενεῖς, ἄνθρωποι ποὺ συνδεόμαστε ἐξ αἵματος, μὲ οἰκογενειακοὺς δεσμούς.
Ἀπὸ πολὺ παλιά, οἱ κάτοικοι τῶν νοτιοδυτικῶν περιοχῶν ποὺ ἱστορικὰ ἦταν ρωσσικὰ ἐδάφη αὐτοαποκαλοῦνταν Ρῶσσοι καὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἔτσι ἦταν πρὶν ἀπὸ τὸν 17ο αἰώνα, ὅταν μέρος αὐτῶν τῶν ἐδαφῶν ἐπανενώθηκε μὲ τὸ ρωσσικὸ κράτος, καὶ κατόπιν.
Εἶναι προφανὲς ὅτι ὅλοι γενικὰ τὰ γνωρίζουμε αὐτά, πρόκειται γιὰ κοινῶς γνωστὰ γεγονότα. Ὡστόσο, γιὰ νὰ κατανοήσουμε τί συμβαίνει σήμερα, νὰ ἐξηγήσουμε τὰ κίνητρα πίσω ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῆς Ρωσσίας καὶ τί σκοπεύουμε νὰ ἐπιτύχουμε, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ποῦμε τουλάχιστον λίγα λόγια γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ ζητήματος.
Θὰ ξεκινήσω λοιπὸν μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ σύγχρονη Οὐκρανία δημιουργήθηκε ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὴν Ρωσσία, ἢ πιὸ συγκεκριμένα ἀπὸ τὴν Μπολσεβική, Κομμουνιστικὴ Ρωσσία. Αὐτὴ ἡ διαδικασία ξεκίνησε σχεδὸν ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1917, καὶ ὁ Λένιν καὶ οἱ συνεργάτες του τὴν ἔκαναν μὲ ἰδιαιτέρως τραχὺ τρόπο ἀπέναντι στὴν Ρωσσία – χωρίζοντας καὶ ἀποκόπτωντας μέρος τῶν δικῶν της ἱστορικῶν ἐδαφῶν. Φυσικά, κανεὶς δὲν ρώτησε τὴν γνώμη τῶν ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων ποὺ ζοῦσαν ἐκεῖ.
Στὴν συνέχεια, τόσο πρὶν ὅσο καὶ μετὰ τὸν Μεγάλο Πατριωτικὸ Πόλεμο, ὁ Στάλιν προσάρτησε στὴν ΕΣΣΔ καὶ μεταβίβασε στὴν Οὐκρανία κάποια ἐδάφη ποὺ προηγουμένως ἀνῆκαν στὴν Πολωνία, στὴν Ρουμανὶα καὶ στὴν Οὐγγαρία. Ταυτόχρονα, ἐν εἴδῃ ἀποζημίωσης, ὁ Στάλιν ἔδωσε στὴν Πολωνία μέρος τῶν ἀρχικῶν γερμανικῶν ἐδαφῶν, καὶ τὸ 1954 ὁ Χρουτσὲφ πῆρε γιὰ κάποιο λόγο τὴν Κριμαία ἀπὸ τὴν Ρωσσία καὶ τὴν ἔδωσε ἐπίσης στὴν Οὐκρανία. Οὐσιαστικά, ἔτσι σχηματίστηκε ἡ ἐπικράτεια τῆς σύγχρονης Οὐκρανίας.
Ἀλλὰ τώρα θὰ ἤθελα νὰ ἐπικεντρωθῶ στὴν ἀρχικὴ περίοδο τῆς δημιουργίας τῆς ΕΣΣΔ. Νομίζω ὅτι ἔχει ἐξαιρετικὴ σημασία γιὰ ἐμᾶς. Θὰ πρέπει νὰ τὴν προσεγγίσω κρατῶντας, ἂς ποῦμε, τὶς ἀποστάσεις.
Θὰ σᾶς ὑπενθυμίσω ὅτι μετὰ τὴν Ὀκτωβριανὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1917 καὶ τὸν ἐπακόλουθο Ἐμφύλιο Πόλεμο, οἱ Μπολσεβίκοι ἄρχισαν νὰ οἰκοδομοῦν ἕνα νέο κράτος. Εἶχαν ἀρκετὰ σοβαρὲς διαφωνίες μεταξύ τους ἐπὶ τοῦ προκειμένου. Ὁ Στάλιν, ὁ ὁποῖος τὸ 1922 εἶχε ἀμφότερες τὶς θέσεις τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα τοῦ Ρωσσικοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος (Μπολσεβίκοι) καὶ τοῦ Λαϊκοῦ Ἐπιτρόπου Ἐθνοτικῶν Ὑποθέσεων, πρότεινε τὴν οἰκοδόμηση τῆς χώρας στὶς ἀρχὲς τῆς αὐτονομίας, δηλαδὴ νὰ δοθοῦν στὶς δημοκρατίες – τὶς μελλοντικὲς διοικητικές-ἐδαφικὲς ὀντότητες – εὐρεῖες ἐξουσίες ἐντασσόμενες σὲ ἑνιαῖο κράτος.
Ὁ Λένιν ἐπέκρινε αὐτὸ τὸ σχέδιο καὶ προσφέρθηκε νὰ κάνῃ παραχωρήσεις στοὺς ἐθνικιστές, τοὺς ὁποίους ἀποκαλοῦσε «ἀνεξάρτητους» τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. Οἱ ἰδέες τοῦ Λένιν γιὰ ἕνα τύπο κράτους οὐσιαστικὰ συνομοσπονδιακὸ καὶ μία ρήση γιὰ τὸ δικαίωμα τῶν ἐθνῶν στὴν αὐτοδιάθεση, μέχρι καὶ τὴν ἀπόσχιση, ἀποτέλεσαν τὰ θεμέλια τοῦ Σοβιετικοῦ κράτους. Ἀρχικὰ μὲ τὴν κατοχύρωσή τους στὴν Διακήρυξη γιὰ τὸν Σχηματισμὸ τῆς ΕΣΣΔ τὸ 1922, καὶ ἀργότερα, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Λένιν, μὲ τὴν διαφύλαξή τους στὸ Σοβιετικὸ Σύνταγμα τοῦ 1924.
Πολλὰ ἐρωτήματα προκύπτουν ἀμέσως ἐδῶ. Τὸ πρῶτο εἶναι στὴν πραγματικότητα τὸ κύριο: γιατί ἦταν ἀπαραίτητο νὰ κατευναστοῦν οἱ ἐθνικιστές, νὰ ἱκανοποιηθοῦν οἱ ἀπεριόριστα αὐξανόμενες ἐθνικιστικὲς φιλοδοξίες στὰ περίχωρα τῆς πρώην αὐτοκρατορίας; Ποιὸ τὸ νόημα νὰ μεταβιβαστοῦν στὶς νεοσύστατες, καὶ συχνὰ αὐθαίρετα σχηματισμένες διοικητικὲς μονάδες – τὶς δημοκρατίες τῆς Ἕνωσης – τεράστιες ἐπικράτειες ποὺ δὲν εἶχαν καμμία σχέση μαζί τους; Ἐπαναλαμβάνω, αὐτὰ τὰ ἐδάφη μεταβιβάστηκαν μαζὶ μὲ τὸν πληθυσμὸ τῆς ἱστορικῆς Ρωσσίας.
Ἐπιπλέον, στὶς διοικητικὲς αὐτὲς μονάδες δόθηκε ντὲ φάκτο τὸ καθεστὼς καὶ ἡ μορφὴ ἐθνικῶν κρατῶν. Ἐδῶ προκύπτει ἄλλο ἕνα ἐρώτημα: γιατί ἦταν ἀνάγκη νὰ γίνουν τέτοια πλουσιοπάροχα δῶρα, ποὺ οὔτε στὰ ὄνειρά τους δὲν εἶχαν φανταστεῖ οἱ πιὸ ἔνθερμοι ἐθνικιστές, καὶ μάλιστα νὰ δοθῇ στὶς δημοκρατίες τὸ δικαίωμα τῆς ἄνευ ὅρων ἀπόσχισης ἀπὸ τὸ ἑνιαῖο κράτος;
Ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνεται ἐντελῶς ἀκατανόητο, ἀκόμη καὶ τρελλό. Ἀλλὰ μόνον ἐκ πρώτης ὄψεως. Ὑπάρχει ἐξήγηση. Μετὰ τὴν ἐπανάσταση, ὁ κύριος στόχος τῶν Μπολσεβίκων ἦταν νὰ παραμείνουν στὴν ἐξουσία μὲ κάθε κόστος, ἀκριβῶς μὲ ὁποιοδήποτε κόστος. Ἔκαναν τὰ πάντα γι’ αὐτό: ἀποδέχτηκαν τὴν ταπεινωτικὴ συνθήκη τοῦ Μπρέστ-Λιτόφσκ, παρότι ἡ Γερμανία τοῦ Κάιζερ καὶ οἱ σύμμαχοί της βρίσκοταν σὲ δύσκολη στρατιωτικὴ καὶ οἰκονομικὴ κατάσταση καὶ ἡ ἔκβαση τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ἦταν προδιαγεγραμμένη, καὶ ἱκανοποίησαν τὶς ὅποιες ἀπαιτήσεις καὶ ἐπιθυμίες τῶν ἐθνικιστῶν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας.
Ὅσον ἀφορᾷ τὴν ἱστορικὴ μοίρα τῆς Ρωσσίας καὶ τῶν λαῶν της, οἱ λενινιστικὲς ἀρχὲς τῆς οἰκοδόμησης κράτους ἀποδείχθηκαν ὄχι ἁπλῶς λάθος, ἀλλὰ κάτι πολὺ χειρότερο ἀπὸ λάθος. Αὐτὸ ἔγινε ὁλοφάνερο μετὰ τὴν κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ τὸ 1991.
Φυσικά, δὲν μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε παρελθόντα γεγονότα, ἀλλὰ πρέπει τουλάχιστον νὰ τὰ παραδεχθοῦμε εὐθέως καὶ εἰλικρινά, χωρὶς ἐπιφυλάξεις ἢ πολιτικὴ χροιά. Προσωπικά, θὰ προσθέσω ὅτι οἱ πολιτικοὶ παράγοντες, ὅσο ἐντυπωσιακοὶ ἢ συμφέροντες κι ἂν φαίνονται σὲ μία δεδομένη χρονικὴ στιγμή, σὲ καμμία περίπτωση δὲν πρέπει καὶ δὲν μποροῦν νὰ τεθοῦν ὡς βασικὲς ἀρχὲς τοῦ κράτους.
Δὲν προσπαθῶ νὰ κατηγορήσω κανέναν. Ἡ κατάσταση στὴ χώρα ἐκείνη τὴν ἐποχή, τόσο πρὶν ὅσο καὶ μετὰ τὸν Ἐμφύλιο, ἦταν ἀπίστευτα δύσκολη· ἦταν κρίσιμη. Τὸ μόνο ποὺ θέλω νὰ πῶ σήμερα εἶναι ὅτι ἔτσι ἀκριβῶς εἶχαν τὰ πράγματα. Εἶναι ἱστορικὸ γεγονός. Πράγματι, ὅπως εἶπα ἤδη, ἡ Σοβιετικὴ Οὐκρανία εἶναι συνέπεια τῆς πολιτικῆς τῶν Μπολσεβίκων, καὶ ὀρθῶς μπορεῖ νὰ ἀποκληθῇ «ἡ Οὐκρανία τοῦ Βλαντιμὶρ Ἴλιτς Λένιν». Ἦταν ὁ δημιουργὸς καὶ ἀρχιτέκτονάς της. Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται πλήρως ἀπὸ τὰ ἀρχειακὰ ἔγγραφα, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν αὐστηρῶν ὁδηγιῶν τοῦ Λένιν γιὰ τὸ Ντονμπάς, τὸ ὁποῖο κυριολεκτικὰ σπρώχτηκε μέσα στὴν Οὐκρανία. Καὶ τώρα οἱ “εὐγνώμονες ἀπόγονοι” κατεδάφισαν μνημεῖα τοῦ Λένιν στὴν Οὐκρανία. Τὸ λένε ἀποκομμουνισμό.
Θέλετε ἀποκομμουνισμό; Πολὺ καλά, αὐτό μᾶς ἐξυπηρετεῖ θαυμάσια. Ἀλλὰ γιατί σταματᾶτε στὰ μισὰ τῆς διαδρομῆς; Εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ σᾶς δείξουμε τὶ σημαίνει πραγματικὸς ἀποκομμουνισμὸς γιὰ τὴν Οὐκρανία.
Ἐπιστρέφοντας στὴν ἱστορία τοῦ ζητήματος, θὰ ἤθελα νὰ ἐπαναλάβω ὅτι τὸ 1922 στὴν θέση τῆς πρώην Ρωσσικῆς Αὐτοκρατορίας ἱδρύθηκε ἡ ΕΣΣΔ. Ἀλλὰ ἡ πρακτικὴ ἐφαρμογὴ ἔδειξε ἀμέσως ὅτι ἦταν ἁπλῶς ἀδύνατο νὰ διατηρηθῇ ἢ νὰ διοικηθῇ μία τόσο τεράστια καὶ πολύπλοκη ἐπικράτεια μὲ βάση τὶς ἄμορφες, οὐσιαστικά, ἀρχὲς μιᾶς συνομοσπονδίας. Ἦταν ἐντελῶς ἀπομακρυσμένες ἀπὸ τὴν πραγματικότητα καὶ ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ παράδοση.
Εἶναι φυσικὸ ὅτι ὁ Κόκκινος Τρόμος καὶ ἡ ταχεία ὀλίσθηση στὴν δικτατορία τοῦ Στάλιν, ἡ κυριαρχία τῆς κομμουνιστικῆς ἰδεολογίας καὶ τὸ μονοπώλιο τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος στὴν ἐξουσία, ἡ κρατικοποίηση καὶ ὁ κεντρικὸς σχεδιασμὸς τῆς οἰκονομίας – ὅλα αὐτὰ μετέτρεψαν τὶς ἐπίσημα διακηρυγμένες ἀλλὰ ἀναποτελεσματικὲς ἀρχὲς τοῦ κράτους σὲ ἁπλὴ τυπικότητα. Οὐσιαστικά, οἱ δημοκρατίες τῆς Ἕνωσης δὲν εἶχαν καθόλου κυριαρχικὰ δικαιώματα, οὔτε ἕνα. Στὴν πράξη, δημιουργήθηκε ἕνα αὐστηρὰ συγκεντρωτικὸ καὶ ἀπολύτως ἑνοποιημένο κράτος.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὁ Στάλιν ἐφάρμοσε πλήρως στὴν πράξη ὄχι τὶς ἰδέες τοῦ Λένιν, ἀλλὰ τὶς δικές του γιὰ τὴν δομὴ τοῦ κράτους. Ἀλλὰ δὲν ἔκανε τὶς ἀντίστοιχες τροπολογίες στὰ θεμελιώδη ἔγγραφα, τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας, οὔτε καὶ ἀναθεώρησε ἐπίσημα τὶς ἀρχὲς τοῦ Λένιν ὅπου εἶχε οἰκοδομηθεῖ ἡ ΕΣΣΔ. Ναί, προφανῶς, φαινόταν ὅτι δὲν ὑπῆρχε ἀνάγκη γιὰ αὐτὸ γιατί ὅλα ἔδειχναν νὰ λειτουργοῦν οὕτως ἢ ἄλλως στὶς συνθῆκες ἑνὸς ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος, καὶ ἐξωτερικὰ φαινόταν ὄμορφα, ἑλκυστικά, ἀκόμη καὶ ὑπερδημοκρατικά.
Κι ὅμως, εἶναι πολὺ κρῖμα ποὺ τὰ βασικὰ καὶ ἐπίσημα νομικὰ θεμέλια τοῦ κράτους μας δὲν ἀποκαθάρθηκαν ἐγκαίρως ἀπὸ τὶς εἰδεχθεῖς καὶ οὐτοπικὲς φαντασιώσεις ποὺ ἐνέπνευσε ἡ ἐπανάσταση, καὶ ποὺ εἶναι ἀπολύτως καταστροφικὲς γιὰ ὁποιοδήποτε κανονικὸ κράτος. Ὅπως συχνὰ ἔχει συμβεῖ στὴν χώρα μας στὸ παρελθόν, κανεὶς δὲν σκέφτηκε τὸ μέλλον.
Οἱ ἡγέτες τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος ἔδειχναν νὰ εἶναι σίγουροι ὅτι εἶχαν καταφέρει νὰ δημιουργήσουν ἕνα στερεὸ σύστημα διακυβέρνησης καὶ ὅτι μὲ τὴν πολιτική τους εἶχαν ἐπιτέλους λύσει τὸ ἐθνικὸ ζήτημα. Ὅμως ἡ παραποίηση, ἡ ὑποκατάσταση ἐννοιῶν, καὶ ἡ χειραγώγηση τῆς κοινῆς γνώμης ἔχουν μεγάλο κόστος. Ὁ ἰὸς τῶν ἐθνικιστικῶν φιλοδοξιῶν εἶναι ἀκόμη ἐδῶ, καὶ ἡ νάρκη ποὺ τοποθετήθηκε στὸ ἀρχικὸ στάδιο γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς κρατικῆς ὑπόστασης μὲ τὴν νόσο τοῦ ἐθνικισμοῦ, περίμενε. Ὅπως ἔχω ξαναπεῖ, ἡ νάρκη ἦταν τὸ δικαίωμα ἀπόσχισης ἀπὸ τὴν ΕΣΣΔ.
Στὰ μέσα της δεκαετίας τοῦ 1980, τὰ αὐξανόμενα κοινωνικοοικονομικὰ προβλημάτα καὶ ἡ ἐμφανὴς κρίση τῆς κεντρικὰ σχεδιασμένης οἰκονομίας ἐπιδείνωσε τὸ ἐθνικὸ ζήτημα, τὸ ὁποῖο κατ’ οὐσία δὲν βασιζόταν σὲ κάποιες προσδοκίες ἢ ἀνεκπλήρωτες φιλοδοξίες τῶν λαῶν τῆς Ἕνωσης, ἀλλὰ κυρίως στὶς αὐξανόμενες ὀρέξεις τῶν τοπικῶν ἐλίτ.
Ὡστόσο, ἡ ἡγεσία τοῦ ΚΚΣΕ ἀντὶ γιὰ μία βαθιὰ ἀνάλυση τῆς κατάστασης, τὴν λήψη κατάλληλων μέτρων, πρωτίστως στὴν οἰκονομία, καθὼς καὶ ἕναν σταδιακὸ μετασχηματισμὸ τοῦ πολιτικοῦ συστήματος καὶ τῆς κυβέρνησης μὲ καλομελετημένο καὶ ἰσορροπημένο τρόπο, περιορίστηκε σὲ ἀμφίσημες δηλώσεις γιὰ τὴν ἀναβίωση τῆς λενινιστικῆς ἀρχῆς τῆς ἐθνικῆς αὐτοδιάθεσης.
Ἐπιπλέον, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μάχης γιὰ τὴν ἐξουσία μέσα στὸ ἴδιο τὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα, καθένα ἀπὸ τὰ ἀντιμαχόμενα μέρη, προκειμένου νὰ διευρύνῃ τὴν βάση στήριξής του, ἄρχισε ἀλόγιστα νὰ ἐγείρῃ καὶ νὰ ἐνθαρρύνῃ ἐθνικιστικὰ αἰσθήματα, νὰ τὰ χειραγωγῇ καὶ νὰ ὑπόσχεται στοὺς πιθανοὺς ὑποστηρικτὲς ὁτιδήποτε ἐπιθυμοῦσαν. Στὸ πλαίσιο τῆς ἐπιφανειακῆς καὶ λαϊκιστικῆς φλυαρίας γιὰ δημοκρατία καὶ ἕνα λαμπρὸ μέλλον βασισμένο εἴτε στὴν ἀγορὰ εἴτε στὴν σχεδιασμένη οἰκονομία, ἀλλὰ μέσα σὲ συνθῆκες πραγματικῆς ἐξαθλίωσης τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐκτεταμένων ἐλλείψεων, κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες δὲν σκέφτηκε τὶς ἀναπόφευκτες τραγικὲς συνέπειες γιὰ τὴν χώρα.
Στὴν συνέχεια ἀκολούθησαν πλήρως τὴν διαδρομὴ ποὺ εἶχε χαραχθεῖ στὶς ἀπαρχὲς τῆς ΕΣΣΔ πρὸς ἱκανοποίηση τῶν φιλοδοξιῶν τῶν ἐθνικιστικῶν ἐλὶτ ποὺ ἔθρεψαν μέσα στὸ ἴδιο τους τὸ κόμμα. Ἀλλὰ ξέχασαν ὅτι τὸ ΚΚΣΕ δὲν εἶχε πλέον – καὶ δόξα τῷ Θεῷ – τέτοια ἐργαλεῖα διατήρησης τῆς ἐξουσίας καὶ τῆς χώρας καθαυτῆς, ὅπως ἡ κρατικὴ τρομοκρατία καὶ ἡ σταλινικοῦ τύπου δικτατορία, καὶ ὅτι ἀκόμη καὶ ὁ περιβόητος καθοδηγητικὸς ρόλος τοῦ κόμματος ἐξαφανιζόταν χωρὶς ἴχνος, σὰν πρωινὴ ὁμίχλη, μπροστὰ στὰ μάτια τους.
Καὶ τότε, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1989, ἡ ὁλομέλεια τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΣΕ ἐνέκρινε ἕνα οὐσιαστικὰ μοιραῖο ἔγγραφο, τὴν λεγόμενη ἐθνοτικὴ πολιτικὴ τοῦ κόμματος στὶς σύγχρονες συνθῆκες, τὴν πλατφόρμα τοῦ ΚΚΣΕ. Περιεῖχε τὶς ἀκόλουθες διατάξεις, κατὰ λέξη: «Οἱ δημοκρατίες τῆς Ἕνωσης θὰ ἔχουν ὅλα τὰ δικαιώματα ποὺ τοὺς ἀντιστοιχοῦν ὡς κυρίαρχα σοσιαλιστικὰ κράτη».
Ἑπόμενο σημεῖο: «Οἱ ἀνώτατοι ἐκπροσωπευτικοὶ φορεῖς τῶν δημοκρατιῶν τῆς ΕΣΣΔ μποροῦν νὰ προσβάλλουν καὶ νὰ ἀναστείλουν τὶς ἀποφάσεις καὶ ἐντολὲς τῆς ΕΣΣΔ στὴν ἐπικράτειά τους».
Καὶ τέλος: «Κάθε μία δημοκρατία τῆς ΕΣΣΔ θὰ ἔχει τὴν δική της ὑπηκοότητα, ποὺ θὰ ἰσχύει γιὰ ὅλους τους κατοίκους της».
Δὲν ἦταν προφανὲς σὲ τὶ θὰ ὁδηγοῦσαν τέτοιες διατάξεις καὶ ἀποφάσεις;
Δὲν εἶναι ἡ κατάλληλη ὥρα καὶ μέρος γιὰ νὰ εἰσέρθουμε τώρα σὲ ζητήματα πολιτειακοῦ ἢ συνταγματικοῦ δικαίου, ἢ νὰ ὁρίσουμε τὴν ἔννοια τῆς ἰθαγένειας. Ὡστόσο, τίθεται τὸ ἐρώτημα: γιατί ἦταν ἀνάγκη νὰ κλονισθῇ ἡ χώρα ἀκόμη περισσότερο σὲ αὐτὲς τὶς ἤδη δύσκολες συνθῆκες; Τὰ γεγονότα παραμένουν γεγονότα.
Ἀκόμη καὶ δυὸ χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ, ἡ μοίρα της ἦταν οὐσιαστικὰ προδιαγεγραμμένη. Τώρα οἱ ριζοσπάστες καὶ οἱ ἐθνικιστές, συμπεριλαμβανομένων καὶ πρωτίστως αὐτῶν στὴν Οὐκρανία, παίρνουν τὰ εὔσημα γιὰ τὸ ἐπίτευγμα τῆς ἀνεξαρτησίας. Ὅπως βλέπουμε, δὲν ἰσχύει καθόλου κάτι τέτοιο. Ἡ διάλυση τῆς ἑνιαίας χώρας μας ἐπῆλθε ἀπὸ τὰ ἱστορικά, στρατηγικὰ λάθη τῶν Μπολσεβίκων ἡγετῶν καὶ τῆς ἡγεσίας τοῦ ΚΚΣΕ, λάθη ποὺ ἔγιναν σὲ διαφορετικὲς ἐποχὲς στὴν οἰκοδόμηση τοῦ κράτους, καὶ στὴν οἰκονομικὴ καὶ ἐθνοτικὴ πολιτική. Ἡ κατάρρευση τῆς ἱστορικῆς Ρωσσίας μὲ τὸ ὄνομα ΕΣΣΔ βαραίνει τὴν συνείδησή τους.
Παρόλες αὐτὲς τὶς ἀδικίες, τὰ ψεύδη καὶ τὴν ἀπροκάλυπτη ληστεία τῆς Ρωσσίας, ἀποδεχτήκαμε τὴν νέα γεωπολιτικὴ πραγματικότητα ποὺ διαμορφώθηκε μετὰ τὴν κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ, καὶ ἀναγνωρίσαμε τὰ νέα ἀνεξάρτητα κράτη. Ἡ Ρωσσία ὄχι μόνο τὰ ἀναγνώρισε ἀλλά, παρότι ἡ ἴδια βρισκόταν σὲ δεινὴ κατάσταση, βοήθησε καὶ τοὺς ἑταίρους της στὴν ΚΑΚ. Αὐτὸ περιλάμβανε καὶ τοὺς Οὐκρανοὺς ἑταίρους μας, ποὺ στράφηκαν πολλὲς φορὲς σὲ ἐμᾶς γιὰ οἰκονομικὴ ὑποστήριξη ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ κήρυξαν τὴν ἀνεξαρτησία τους. Καὶ ἡ χώρα μας παρεῖχε τέτοια ὑποστήριξη μὲ σεβασμὸ στὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν κυριαρχία τῆς Οὐκρανίας.
Σύμφωνα μὲ ἐκτιμήσεις εἰδικῶν, ποὺ ἐπαληθεύονται ἀπὸ ἕναν ἁπλὸ ὑπολογισμὸ τῶν τιμῶν τῆς ἐνέργειάς μας, τὰ δάνεια μὲ εὐνοϊκοὺς ὅρους καὶ τὶς οἰκονομικὲς καὶ ἐμπορικὲς προτιμήσεις ποὺ παρεῖχε ἡ Ρωσσία στὴν Οὐκρανία, τὸ συνολικὸ ὄφελος γιὰ τὸν οὐκρανικὸ προϋπολογισμὸ τὴν περίοδο 1991 ἕως 2013 ἀνῆλθε σὲ 250 δὶς δολλάρια.
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ μόνο. Ἕως τὸ τέλος τοῦ 1991, τὸ χρέος τῆς ΕΣΣΔ πρὸς ξένα κράτη καὶ διεθνῆ κεφάλαια ἀνερχόταν σὲ περίπου 100 δὶς δολλάρια. Ἀρχικὰ ὑποτίθεται ὅτι αὐτὰ τὰ δάνεια θὰ ἀποπληρωνόντουσαν ἀπὸ ὅλες τὶς δημοκρατίες τῆς πρώην ΕΣΣΔ, στὸ πνεῦμα τῆς ἀλληλεγγύης καὶ ἀνάλογα μὲ τὶς οἰκονομικές τους δυνατότητες. Ὡστόσο, ἡ Ρωσσία ἀνέλαβε τὴν ἀποπληρωμὴ ὁλόκληρου τοῦ σοβιετικοῦ χρέους καὶ κρατῶντας τὴν ὑπόσχεσή της τὸ ἐξόφλησε πλήρως τὸ 2017.
Σὲ ἀντάλλαγμα, τὰ νέα ἀνεξάρτητα κράτη ἔπρεπε νὰ μεταβιβάσουν στὴν Ρωσσία μέρος ἀπὸ τὰ σοβιετικὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα στὸ ἐξωτερικό. Μία ἀντίστοιχη συμφωνία ἐπιτεύχθηκε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1994 μὲ τὴν Οὐκρανία. Ὡστόσο, τὸ Κίεβο δὲν ἐπικύρωσε αὐτὲς τὶς συμφωνίες καὶ ἀργότερα ἁπλῶς ἀρνήθηκε νὰ συμμορφωθῇ, προβάλλοντας ἀξιώσεις στὸ Ταμεῖο Διαμαντιῶν, στὰ ἀποθέματα χρυσοῦ, καθὼς καὶ σὲ ἀκίνητα καὶ ἄλλα περιουσιακὰ στοιχεῖα τῆς πρώην ΕΣΣΔ στὸ ἐξωτερικό.
Ἐμπάσει περιπτώσει, παρόλα αὐτὰ τὰ προβλήματα, ἡ Ρωσσία πάντα συνεργαζόταν μὲ τὴν Οὐκρανία ἀνοιχτά, εἰλικρινὰ καί, ἐπαναλαμβάνω, μὲ σεβασμὸ στὰ συμφέροντά της. Οἱ δεσμοί μας ἀναπτύχθηκαν σὲ διάφορους τομεῖς. Ἔτσι, τὸ 2011 ὁ διμερὴς ἐμπορικὸς τζῖρος ξεπέρασε τὰ 50 δὶς δολλάρια. Νὰ τονίσω ὅτι ὁ ὄγκος τοῦ ἐμπορίου τῆς Οὐκρανίας μὲ ὅλες τὶς χῶρες τῆς ΕΕ τὸ 2019, δηλαδὴ πρὶν ἀπὸ τὴν πανδημία, ἦταν κατώτερος ἀπὸ αὐτὸν τὸν δείκτη.
Ταυτόχρονα, ἦταν ἀξιοπρόσεκτο πῶς οἱ οὐκρανικὲς ἀρχὲς προτιμοῦσαν ἀνέκαθεν νὰ ἐνεργοῦν οὐτωσόστε νὰ ἔχουν ὅλα τὰ δικαιώματα καὶ προνόμια στὶς σχέσεις μὲ τὴν Ρωσσία, ἀλλὰ νὰ μὴν ἀναλαμβάνουν καμμία ὑποχρέωση.
Οἱ ἐπίσημες ἀρχὲς τοῦ Κιέβου ἀντικατέστησαν τὴν ἑταιρικὴ σχέση μὲ μία παρασιτικὴ στάση, ἐνεργῶντας μάλιστα κατὰ καιροὺς μὲ ἰδιαίτερη αὐθάδεια. Ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε τὸν συνεχὴ ἐκβιασμὸ στὴν διαμετακόμιση ἐνέργειας καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι κυριολεκτικὰ ἔκλεβαν φυσικὸ ἀέριο.
Νὰ προσθέσω ὅτι τὸ Κίεβο προσπάθησε νὰ χρησιμοποιήσῃ τὸν διάλογο μὲ τὴν Ρωσσία ὡς διαπραγματευτικὸ χαρτὶ στὶς σχέσεις του μὲ τὴν Δύση, χρησιμοποιῶντας τὴν ἀπειλὴ στενότερων δεσμῶν μὲ τὴν Ρωσσία ἐκβιαστικὰ γιὰ τὴν Δύση ὥστε νὰ ἐξασφαλίσῃ προτιμήσεις διὰ τοῦ ἰσχυρισμοῦ ὅτι εἰδάλλως ἡ ἐπιρροὴ τῆς Ρωσσίας στὴν Οὐκρανία θὰ αὐξηθεῖ.
Ταυτόχρονα, οἱ οὐκρανικὲς ἀρχὲς – θέλω νὰ τὸ τονίσω αὐτὸ – ἄρχισαν νὰ οἰκοδομοῦν τὴν κρατική τους ὑπόσταση πάνω στὴν ἄρνηση ὅλων ὅσων μᾶς ἕνωναν, προσπαθῶντας νὰ διαστρεβλώσουν τὴν συνείδηση καὶ τὴν ἱστορικὴ μνήμη ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ὁλοκλήρων γενεῶν ποὺ ζοῦσαν στὴν Οὐκρανία. Δὲν ἀποτελεῖ ἔκπληξη ὅτι ἡ οὐκρανικὴ κοινωνία ἦρθε ἀντιμέτωπη μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ ἀκραίου ἐθνικισμοῦ, ποὺ γρήγορα ἐξελίχθηκε σὲ ἐπιθετικὴ ρωσσοφοβία καὶ νεοναζισμό. Μὲ συνέπεια τὴν συμμετοχὴ Οὐκρανῶν ἐθνικιστῶν καὶ νεοναζὶ στὶς τρομοκρατικὲς συμμορίες στὸν Βόρειο Καύκασο καὶ τὶς ὅλο καὶ πιὸ μεγαλόστομες ἐδαφικὲς διεκδικήσεις κατὰ τῆς Ρωσσίας.
Ρόλο σὲ αὐτὸ ἔπαιξαν καὶ ἐξωτερικὲς δυνάμεις, οἱ ὁποῖες χρησιμοποίησαν ἕνα ἐκτεταμένο δίκτυο ΜΚΟ καὶ εἰδικῶν ὑπηρεσιῶν, γιὰ νὰ αὐξήσουν τὴν πελατεία τους στὴν Οὐκρανία καὶ νὰ φέρουν τοὺς ἐκπροσώπους τους στὴν ἐξουσία.
Θὰ πρέπει νὰ τονιστῇ ὅτι ἡ Οὐκρανία οὐσιαστικὰ δὲν εἶχε ποτὲ τὶς σταθερὲς παραδόσεις μίας ἀληθινῆς κρατικῆς ὑπόστασης. Καί, ὡς ἐκ τούτου, τὸ 1991, ἐπέλεξε τὴν ἄμυαλη μίμηση ξένων μοντέλων, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὴν ἱστορία ἢ τὴν πραγματικότητα τῆς Οὐκρανίας. Οἱ πολιτικοὶ θεσμοὶ τῆς κυβέρνησης ἀναδιαμορφώθηκαν πολλὲς φορὲς γιὰ νὰ ταιριάξουν στὶς ταχέως ἀναπτυσσόμενες φατρίες καὶ τὰ ἐγωιστικά τους συμφέροντα, τὰ ὁποῖα ἦταν ἄσχετα πρὸς τὰ συμφέροντα τοῦ λαοῦ τῆς Οὐκρανίας.
Οὐσιαστικά, ἡ λεγόμενη φιλοδυτικὴ πολιτισμικὴ ἐπιλογὴ τῶν ὀλιγαρχικῶν Οὐκρανῶν κυβερνώντων δὲν εἶχε καὶ δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ δημιουργήσῃ καλύτερες συνθῆκες γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ λαοῦ καὶ τὴν εὐημερία του, ἀλλὰ νὰ κρατήσουν, καθὼς ἐξυπηρετοῦν μὲ ζῆλο τοὺς γεωπολιτικοὺς ἀντιπάλους της Ρωσσίας, τὰ δισεκατομμύρια δολλάρια ποὺ οἱ ὀλιγάρχες ἔχουν κλέψει ἀπὸ τοὺς Οὐκρανοὺς καὶ φυλάσσουν στοὺς λογαριασμούς τους σὲ Δυτικὲς τράπεζες.
Ὁρισμένοι βιομηχανικοὶ καὶ χρηματοπιστωτικοὶ ὅμιλοι, καθὼς καὶ τὰ κόμματα καὶ οἱ πολιτικοὶ ποὺ χρηματίζουν, βασίστηκαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ στοὺς ἐθνικιστὲς καὶ ριζοσπάστες. Ἄλλοι διακήρυξαν ὅτι ἦταν ὑπὲρ τῶν καλῶν σχέσεων μὲ τὴν Ρωσσία καὶ τῆς πολιτισμικῆς καὶ γλωσσικῆς πολυμορφίας, καὶ ἀνῆλθαν στὴν ἐξουσία μὲ τὴν βοήθεια τῶν πολιτῶν ποὺ στήριξαν εἰλικρινὰ τοὺς στόχους ποὺ εἶχαν δηλώσει, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἑκατομμυρίων κατοίκων τῆς νοτιοανατολικῆς ἐπικράτειας. Ὅταν ὅμως πῆραν τὶς θέσεις ποὺ ἐπιθυμοῦσαν, οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ πρόδωσαν ἀμέσως τοὺς ψηφοφόρους τους, ἀθέτησαν τὶς προεκλογικές τους ὑποσχέσεις καὶ ἄσκησαν τὴν ἐνάντια πολιτικὴ καθ’ ὑπαγόρευση τῶν ριζοσπαστῶν φθάνοντας ἐνίοτε ἀκόμη καὶ σὲ διώξεις τῶν πρώην συμμάχων τους – τὶς δημόσιες ὀργανώσεις ποὺ ὑποστήριζαν τὴν διγλωσσία καὶ τὴν συνεργασία μὲ τὴν Ρωσσία. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἐκμεταλλεύτηκαν τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ψηφοφόροι τους ἦταν, κατὰ κανόνα, νομοταγεῖς πολίτες μὲ μετριοπαθεῖς ἀπόψεις ποὺ ἐμπιστευόντουσαν τὶς ἀρχές, καί, ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς ριζοσπάστες, δὲν θὰ γινόντουσαν ἐπιθετικοὶ οὔτε θὰ κατέφευγαν σὲ παράνομες ἐνέργειες.
Ἐν τῷ μεταξὺ οἱ ριζοσπάστες συνέχισαν νὰ ἀποθρασύνονται, προβάλλοντας ὅλο καὶ περισσότερες ἀξιώσεις κάθε χρόνο. Ἀνακάλυψαν ὅτι τοὺς ἦταν εὔκολο νὰ ἐπιβάλλουν τὴν θέλησή τους σὲ μία ἀδύναμη κυβέρνηση, μολυσμένη ἀπὸ τὸν ἰὸ τοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ τῆς διαφθορᾶς, ποὺ ἀντικατέστησε ἔντεχνα τὸ ἀληθινὸ πολιτισμικό, οἰκονομικό, καὶ κοινωνικὸ συμφέρον τοῦ λαοῦ, καὶ τὴν πραγματικὴ κυριαρχία τῆς Οὐκρανίας μὲ παντὸς εἴδους ἐθνοτικὲς εἰκασίες καὶ τυπικὲς ἐθνοτικὲς ἐτικέττες.
Μία σταθερὴ κρατικὴ ὑπόσταση οὐδέποτε ἀναπτύχθηκε στὴν Οὐκρανία· οἱ ἐκλογικὲς καὶ ἄλλες πολιτικὲς διαδικασίες χρησιμεύουν μόνο ὡς κάλυμμα, ἕνα παραπέτασμα γιὰ τὴν ἀναδιανομὴ τῆς ἐξουσίας καὶ τῆς ἰδιοκτησίας μεταξὺ διαφόρων ὀλιγαρχικῶν φατριῶν.
Ἡ διαφθορά, ποὺ ἀναμφίβολα εἶναι πρόκληση καὶ πρόβλημα γιὰ πολλὲς χῶρες, τῆς Ρωσσίας συμπεριλαμβανομένης, ἔχει ἐπεκταθεῖ πολὺ πέραν τῶν συνηθισμένων ὁρίων στὴν Οὐκρανία. Κυριολεκτικὰ διαπότισε καὶ διάβρωσε τὴν κρατικὴ ὑπόσταση, ὁλόκληρο τὸ σύστημα, καὶ ὅλους τους κλάδους ἐξουσίας.
Οἱ ριζοσπάστες ἐθνικιστὲς ἐκμεταλλεύτηκαν τὴν δικαιολογημένη λαϊκὴ δυσαρέσκεια καὶ καπέλωσαν τὴν διαμαρτυρία τοῦ Μαϊντὰν κλιμακώνοντάς την σὲ πραξικόπημα τὸ 2014. Παράλληλα, λάμβαναν ἄμεση βοήθεια ἀπὸ ξένα κράτη. Σύμφωνα μὲ δημοσιεύματα, γιὰ τὴν ὑποστήριξη τοῦ λεγόμενου στρατοπέδου διαμαρτυρίας στὴν Πλατεῖα Ἀνεξαρτησίας στὸ Κίεβο ἡ Πρεσβεία τῶν ΗΠΑ παρεῖχε 1 ἐκ. δολλάρια τὴν ἡμέρα. Ἐπιπροσθέτως πολὺ μεγάλα ποσὰ μεταφέρθηκαν ξεδιάντροπα ἀπευθείας στοὺς τραπεζικοὺς λογαριασμοὺς ἡγετῶν τῆς ἀντιπολίτευσης, ἀνερχόμενα σὲ δεκάδες ἑκατομμύρια δολλάρια. Ἀλλὰ οἱ πραγματικοὶ τραυματίες, οἱ οἰκογένειες ὅσων πέθαναν στὶς συγκρούσεις ποὺ προκλήθηκαν στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες τοῦ Κιέβου καὶ ἄλλων πόλεων, πόσα πῆραν στὸ τέλος; Μὴν τὸ ρωτᾶτε καλλίτερα.
Οἱ ἐθνικιστὲς ποὺ κατέλαβαν τὴν ἐξουσία ἐξαπέλυσαν δίωξη, μιὰ πραγματικὴ ἐκστρατεία τρόμου ἐναντίον ὅσων ἀντιτάχθηκαν στὶς ἀντισυνταγματικὲς ἐνέργειές τους. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καὶ δημόσια πρόσωπα χλευάστηκαν καὶ ἐξευτελίστηκαν δημόσια. Ἕνα κῦμα πογκρὸμ καὶ βίας σάρωσε τὶς οὐκρανικὲς πόλεις, συμπεριλαμβανομένης καὶ μίας σειρᾶς δολοφονιῶν ἐπιφανῶν προσώπων ποὺ ἔμειναν ἀτιμώρητες. Ἀνατριχιάζει κανεὶς ὅταν θυμᾶται τὴν τρομερὴ τραγῳδία στὴν Ὀδησσό, ὅπου εἰρηνικοὶ διαδηλωτὲς δολοφονήθηκαν βάναυσα, κάηκαν ζωντανοὶ στὸ Κτίριο τῶν Συνδικάτων. Οἱ ἐγκληματίες ποὺ διέπραξαν αὐτὴν τὴν θηριωδία ἔμειναν ἀτιμώρητοι, καὶ δὲν καταζητοῦνται κἄν. Ἀλλὰ τοὺς ξέρουμε ὀνομαστικὰ καὶ θὰ κάνουμε τὰ πάντα γιὰ νὰ τοὺς τιμωρήσουμε, νὰ τοὺς βροῦμε καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουμε στὴν δικαιοσύνη.
Τὸ Μαϊντὰν δὲν ἔφερε τὴν Οὐκρανία πιὸ κοντὰ στὴν δημοκρατία καὶ τὴν πρόοδο. Ἔχοντας πραγματοποιήσει ἕνα πραξικόπημα, οἱ ἐθνικιστὲς καὶ ἐκεῖνες οἱ πολιτικὲς δυνάμεις ποὺ τοὺς ὑποστήριξαν ἔφεραν τελικὰ τὴν κατάσταση σὲ ἀδιέξοδο, καὶ ὤθησαν τὴν Οὐκρανία στὴν ἄβυσσο τοῦ ἐμφυλίου πολέμου. Ὀκτὼ χρόνια μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ γεγονότα, ἡ χώρα εἶναι διχασμένη. Ἡ Οὐκρανία βιώνει μία ὀξεία κοινωνικοοικονομικὴ κρίση.
Σύμφωνα μὲ διεθνεῖς ὀργανισμούς, τὸ 2019, σχεδὸν ἕξι ἑκατομμύρια Οὐκρανοί, τονίζω ὅτι εἶναι περίπου τὸ 15%, ὄχι τοῦ ἐργατικοῦ δυναμικοῦ, ἀλλὰ ὁλόκληρου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας, ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ ἀναζήτηση ἐργασίας. Οἱ περισσότεροι κάνουν ἀνειδίκευτες δουλειές. Ἐνδεικτικὸ εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς: ἀπὸ τὸ 2020 πάνω ἀπὸ 60.000 γιατροὶ καὶ ἄλλοι ἐργαζόμενοι στὸν τομέα τῆς ὑγείας ἐγκατέλειψαν τὴν χώρα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πανδημίας.
Ἀπὸ τὸ 2014, οἱ λογαριασμοὶ ὕδρευσης ἔχουν αὐξηθεῖ σχεδὸν κατὰ ἕνα τρίτο, καὶ αὐτοὶ τοῦ ρεύματος πολλαπλά, ἐνῷ τὸ κόστος τοῦ φυσικοῦ ἀερίου γιὰ τὰ νοικοκυριὰ διογκώθηκε στὸ δεκαπλάσιο. Πολλοὶ ἄνθρωποι ἁπλὰ δὲν ἔχουν χρήματα νὰ πληρώσουν τὶς ἐπιχειρήσεις κοινῆς ὠφέλειας. Κυριολεκτικὰ ἀγωνίζονται νὰ ἐπιβιώσουν.
Τί συνέβη; Γιατί συμβαίνουν ὅλα αὐτά; Ἡ ἀπάντηση εἶναι προφανής: διότι σπατάλησαν καὶ ὑπεξαίρεσαν τὴν περιουσία ποὺ κληρονόμησαν ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν Σοβιετικὴ ἐποχή, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν Ρωσσικὴ Αὐτοκρατορία. Χάθηκαν δεκάδες, ἑκατοντάδες χιλιάδες θέσεις ἐργασίας, ποὺ ἐξασφάλιζαν στοὺς ἀνθρώπους ἕνα σταθερὸ εἰσόδημα καὶ ἔφερναν ἔσοδα ἀπὸ φόρους, μεταξὺ ἄλλων καὶ χάρη στὴν στενὴ συνεργασία μὲ τὴν Ρωσσία.
Τομεῖς ὅπως κατασκευαστικὴ μηχανημάτων, ἀνάπτυξη ὀργάνων, ἠλεκτρονικά, ναυπηγικὴ καὶ ἀεροναυπηγικὴ εἴτε ἔχουν παραγκωνισθεῖ εἴτε ἔχουν καταστραφεῖ ὁλοσχερῶς. Κάποτε, ὄχι μόνον ἡ Οὐκρανία ἀλλὰ ὁλόκληρη ἡ Σοβετικὴ Ἕνωση ἦταν περήφανη γι’ αὐτὲς τὶς βιομηχανίες.
Τὸ 2021, τὸ ναυπηγικὸ ἐργοστάσιο Τσερνομόρσκυ στὸ Νικολάεφ ἔκλεισε. Τὰ πρῶτα του ναυπηγεῖα εἶχαν δημιουργηθεῖ ἐπὶ Μεγάλης Αἰκατερίνης. Ἡ διάσημη βιομηχανία Ἀντόνωφ δὲν ἔχει παράγει οὔτε ἕνα ἐμπορικὸ ἀεροσκάφος ἀπὸ τὸ 2016, ἐνῷ τὸ ἐργοστάσιο Γιουζμάς, ποὺ εἰδικευόταν στοὺς πυραύλους καὶ τὴν διαστημικὴ τεχνολογία, εἶναι στὰ πρόθυρα χρεωκοπίας. Τὸ ἴδιο καὶ τὸ ἐργοστάσιο χάλυβα Κρεμεντσούνγκ. Ἡ θλιβερὴ αὐτὴ ἀπαρίθμηση συνεχίζεται.
Ὅσο γιὰ τὸ σύστημα μεταφορᾶς φυσικοῦ ἀερίου, ποὺ δημιουργήθηκε ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση, εἶναι τόσο πεπαλαιωμένο ποὺ ἡ λειτουργία του ἐνέχει μεγάλους κινδύνους καὶ ὑψηλὸ περιβαλλοντικὸ κόστος.
Ὑπὸ αὐτὴ τὴν κατάσταση, τίθεται τὸ ἐρώτημα: ἡ φτώχεια, ἡ ἔλλειψη εὐκαιριῶν, ἡ ἀπώλεια βιομηχανικοῦ καὶ τεχνολογικοῦ δυναμικοῦ – αὐτὴ εἶναι ἡ φιλοδυτικὴ πολιτισμικὴ ἐπιλογὴ ποὺ χρησιμοποιοῦν τόσα χρόνια γιὰ νὰ ἐξαπατοῦν ἑκατομμύρια ἀνθρώπους τάζοντάς τους παραδείσους;
Ὅλα αὐτὰ κατέληξαν σὲ μία Οὐκρανικὴ οἰκονομία κατεστραμμένη καὶ σὲ ἀπροκάλυπτη ληστεία τῶν πολιτῶν τῆς χώρας, ἐνῶ ἡ ἴδια ἡ Οὐκρανία τέθηκε ὑπὸ ἐξωτερικὸ ἔλεγχο, διευθυνόμενη ὄχι μόνον ἀπὸ τὶς Δυτικὲς πρωτεύουσες, ἀλλὰ καθὼς λένε, καὶ ἐπὶ τόπου, μέσῳ ἑνὸς ὁλόκληρου δικτύου ξένων συμβούλων, ΜΚΟ καὶ ἄλλων ἱδρυμάτων ποὺ δροῦνε στὴν Οὐκρανία. Ἔχουν ἄμεσο ἀντίκτυπο σὲ ὅλους τοὺς πιὸ σημαντικοὺς διορισμοὺς καὶ ἀπολύσεις, καὶ σὲ ὅλους τοὺς κλάδους καὶ τὰ ἐπίπεδα τῆς κυβέρνησης, ἀπὸ τὴν κεντρικὴ μέχρι τοὺς δήμους, καθὼς ἐπίσης στὶς κρατικὲς ἐπιχειρήσεις καὶ ὀργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων τῶν Ναυτογκάζ, Οὐκρενέργκο, Οὐκρανικοὶ Σιδηρόδρομοι, Οὐκρομπορονπρόμ, Οὐκροπόστα, καὶ Διοίκηση Θαλάσσιων Λιμένων τῆς Οὐκρανίας.
Ἀνεξάρτητο δικαστικὸ σῶμα δὲν ὑπάρχει στὴν Οὐκρανία. Κατόπιν ἀπαίτησης τῆς Δύσης, οἱ ἀρχὲς τοῦ Κιέβου μεταβίβασαν τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέγουν τὰ μέλη τῶν ἀνώτατων δικαστικῶν ὀργάνων, τοῦ Συμβουλίου Δικαιοσύνης καὶ τῆς Ἐπιτροπῆς Προσόντων τῶν Δικαστῶν, σὲ διεθνεῖς ὀργανισμούς.
Ἐπιπλέον, ἡ Πρεσβεία τῶν ΗΠΑ ἐλέγχει ἀπευθείας τὴν Ἐθνικὴ Ὑπηρεσία Πρόληψης τῆς Διαφθορᾶς, τὸ Ἐθνικὸ Γραφεῖο Καταπολέμησης τῆς Διαφθορᾶς, τὴν Εἰδικὴ Εἰσαγγελία κατὰ τῆς Διαφθορᾶς καὶ τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο κατὰ τῆς Διαφθορᾶς. Ὅλα αὐτὰ γίνονται μὲ τὸ εὔλογο πρόσχημα νὰ ἐνταθῇ ἡ ἀποτελεσματικότητα τῆς καταπολέμησης τῆς διαφθορᾶς. Ἐντάξει, ἀλλὰ ποῦ εἶναι τὰ ἀποτελέσματα; Ἡ διαφθορὰ ἀκμάζει ὅσο ποτὲ ἄλλοτε.
Γνωρίζει ὁ οὐκρανικὸς λαὸς τὸ πῶς διαχειρίζονται τὴν χώρα τους; Ἔχουν ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ χώρα τους δὲν μετατράπη κἂν σὲ πολιτικὸ ἢ οἰκονομικὸ προτεκτοράτο, ἀλλὰ ὑποβιβάστηκε σὲ ἀποικία μὲ κυβέρνηση ἀνδρεικείλων; Τὸ κράτος ἰδιωτικοποιήθηκε. Μὲ συνέπεια, ἡ κυβέρνηση, ποὺ αὐτοαποκαλεῖται «οἱ πατριῶτες στὴν ἐξουσία» νὰ ἔχει χάσει τὸν ἐθνικό της χαρακτῆρα καὶ νὰ ὁδηγῇ τὴν χώρα πρὸς πλήρη ἀπώλεια τῆς κυριαρχίας της.
Ἡ πολιτικὴ τῆς ἐξάλειψης τῆς ρωσσικῆς γλώσσας καὶ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἀναγκαστικῆς ἀφομοίωσης συνεχίζεται. Ἡ Οὐκρανικὴ Βουλὴ ψηφίζει συνεχῶς νέα νομοσχέδια ποὺ εἰσάγουν διακρίσεις καὶ ὁ νόμος γιὰ τοὺς λεγόμενους αὐτόχθονες πληθυσμοὺς εἶναι ἤδη σὲ ἰσχύ. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ θεωροῦνται Ρῶσσοι καὶ θέλουν νὰ διατηρήσουν τὴν ταυτότητα, τὴν γλῶσσα καὶ τὸν πολιτισμό τους, ἔγινε σαφὲς ὅτι εἶναι ἀνεπιθύμητοι στὴν Οὐκρανία.
Σύμφωνα μὲ τὴν νομοθεσία γιὰ τὴν ἐκπαίδευση καὶ τῶν οὐκρανικῶν ως κρατικῆς γλώσσας, τὰ ρωσσικὰ ἐξοβελίζονται ἀπὸ τὰ σχολεῖα, τοὺς δημόσιους χώρους, ἀκόμη καὶ ἀπὸ συνηθισμένα καταστήματα. Ὁ νόμος γιὰ τὴν λεγόμενη ἀξιολόγηση τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων καὶ τὴν ἐκκαθάριση τῶν τάξεών τους, ἄνοιξε μία δίοδο γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζονται οἱ ἀνεπιθύμητοι δημόσιοι ὑπάλληλοι.
Πολλαπλασιάζονται οἱ νομοθετικὲς πράξεις ποὺ διευκολύνουν τὶς οὐκρανικὲς στρατιωτικὲς καὶ ἀστυνομικὲς ὑπηρεσίες νὰ καταστέλλουν τὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου, τὴν διαφωνία, καὶ νὰ διώκουν τὴν ἀντιπολίτευση. Ὁ κόσμος γνωρίζει τὴν ἐπαίσχυντη πρακτικὴ τῶν μονομερῶν παράνομων κυρώσεων κατὰ ἄλλων κρατῶν, καὶ ξένων φυσικῶν καὶ νομικῶν προσώπων. Στὴν Οὐκρανία, ξεπέρασαν τοὺς δυτικοὺς ἀφέντες τους ἐπινοῶντας κυρώσεις κατὰ τῶν ἴδιων τῶν πολιτῶν τους, τῶν ἐπιχειρήσεων, τῶν τηλεοπτικῶν καναλιῶν, ἄλλων μέσων ἐνημέρωσης, ἀκόμη καὶ τῶν βουλευτῶν τοῦ κοινοβουλίου.
Στὸ Κίεβο, συνεχίζουν νὰ προετοιμάζουν τὴν καταστροφὴ τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι συναισθηματικὴ ἐκτίμηση, ἀλλὰ ἀποδεικνύεται μέσα ἀπὸ συγκεκριμένες ἀποφάσεις καὶ ἔγγραφα. Οἱ οὐκρανικὲς ἀρχὲς ἔχουν μετατρέψει κυνικὰ τὴν τραγῳδία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σχίσματος σὲ ὄργανο κρατικῆς πολιτικῆς. Ἡ σημερινὴ ἡγεσία τῆς χώρας δὲν ἀνταποκρίνεται στὰ αἰτήματα τῶν Οὐκρανῶν πολιτῶν γιὰ κατάργηση νόμων ποὺ παραβιάζουν τὰ δικαιώματα τῶν πιστῶν. Ἐπιπλέον, ἡ Βουλὴ ἑτοίμασε νέα νομοσχέδια ἐναντίον τοῦ κλήρου καὶ ἑκατομμυρίων ἐνοριτῶν τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.
Θὰ πῶ λίγα λόγια γιὰ τὴν Κριμαία. Οἱ κάτοικοι τῆς χερσονήσου ἔκαναν ἐλεύθερα τὴν ἐπιλογή τους νὰ εἶναι μὲ τὴν Ρωσσία. Οἱ ἀρχὲς τοῦ Κιέβου δὲν μποροῦν νὰ ἀναιρέσουν αὐτὴν τὴν σαφὴ ἐκδήλωση τῆς βούλησης τοῦ λαοῦ, καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἐπέλεξαν ἐπιθετικὲς δράσεις, τὴν ἐνεργοποίηση ἐξτρεμιστικῶν πυρήνων, συμπεριλαμβανομένων καὶ ριζοσπαστικῶν ἰσλαμικῶν ὀργανώσεων, τὴν ἀποστολὴ ὁμάδων δολιοφθορᾶς γιὰ διενέργεια τρομοκρατικῶν ἐπιθέσεων σὲ κρίσιμες ὑποδομές, καὶ τὴν ἀπαγωγὴ Ρώσσων πολιτῶν. Ἔχουμε ἄμεσες ἀποδείξεις ὅτι τέτοιες ἐπιθετικὲς δράσεις πραγματοποιοῦνται μὲ τὴν ὑποστήριξη Δυτικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν.
Τὸν Μάρτιο τοῦ 2021, ἡ Οὐκρανία υἱοθέτησε μία νέα Στρατιωτικὴ Στρατηγική. Αὐτὸ τὸ ἔγγραφο εἶναι σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου ἀφιερωμένο στὴν ἀντιπαράθεση μὲ τὴν Ρωσσία καὶ θέτει ὡς στόχο τὴν ἐμπλοκὴ ξένων κρατῶν σὲ μία σύρραξη μὲ τὴν χώρα μας. Ἡ στρατηγικὴ ὁρίζει εἰδικῶς τὴν ὀργάνωση ἑνὸς ὑπογείου κινήματος, ποὺ μπορεῖ νὰ περιγραφῇ σὰν τρομοκρατικό, στὴν ρωσσικὴ Κριμαία καὶ στὸ Ντονμπάς. Καθορίζει ἐπίσης τὸ πλαίσιο τοῦ ἐνδεχόμενου πολέμου, ποὺ θὰ πρέπει νὰ τελειώσῃ, σύμφωνα μὲ τοὺς στρατηγοὺς τοῦ Κιέβου, «μὲ τὴν βοήθεια τῆς διεθνοῦς κοινότητας μὲ εὐνοϊκοὺς ὅρους γιὰ τὴν Οὐκρανία», καὶ ἐπιπλέον – ἀκοῦστε προσεκτικά, παρακαλῶ – «μὲ ξένη στρατιωτικὴ ὑποστήριξη στὴν γεωπολιτικὴ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν Ρωσσικὴ Ὁμοσπονδία». Στὴν πραγματικότητα, αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ προετοιμασία γιὰ ἐχθροπραξίες ἐναντίον τῆς χώρας μας, τῆς Ρωσσίας.
Ὅπως γνωρίζουμε, ἔχουν ἤδη γίνει δηλώσεις σήμερα ὅτι ἡ Οὐκρανία σκοπεύει νὰ δημιουργήσῃ τὰ δικά της πυρηνικὰ ὄπλα, καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι κομπορρημοσύνη. Ἡ Οὐκρανία ἔχει ἀκόμη τὴν πυρηνικὴ τεχνολογία ἀπὸ τὴν Σοβιετικὴ ἐποχὴ καὶ ὀχήματα μεταφορᾶς τέτοιων ὅπλων, συμπεριλαμβανομένων καὶ ἀεροσκαφῶν, καθὼς καὶ τακτικοὺς πυραύλους ἀκριβείας Tochka-U, ἐπίσης Σοβιετικῆς σχεδίασης, μὲ βεληνεκὲς ἄνω τῶν 100 χιλιομέτρων. Ἀλλὰ μποροῦν νὰ κάνουν περισσότερα, εἶναι μόνο θέμα χρόνου. Ἔχουν τὶς βάσεις γι’ αὐτὸ ἀπὸ τὴν Σοβιετικὴ ἐποχή.
Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ ἀπόκτηση πυρηνικῶν ὅπλων θὰ εἶναι πολὺ πιὸ εὔκολη γιὰ τὴν Οὐκρανία ἀπὸ ὅ,τι γιὰ ὁρισμένα ἄλλα κράτη, ποὺ δὲν θὰ ἀναφέρω ἐδῶ, τὰ ὁποῖα διεξάγουν τέτοιες ἔρευνες, εἰδικὰ ἐὰν τὸ Κίεβο λάβῃ τεχνολογικὴ ὑποστήριξη ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό. Ἐνδεχόμενο ποὺ ἐπίσης δὲν μποροῦμε νὰ ἀποκλείσουμε.
Ἐὰν ἡ Οὐκρανία ἀποκτήσῃ ὄπλα μαζικῆς καταστροφῆς, ἡ κατάσταση στὸν κόσμο καὶ στὴν Εὐρώπη θὰ ἀλλάξει δραστικά, εἰδικὰ γιὰ ἐμᾶς, τὴν Ρωσσία. Εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν ἀντιδράσουμε σὲ αὐτὸν τὸν πραγματικὸ κίνδυνο, εἰδικὰ ὅταν, ἐπαναλαμβάνω, οἱ Δυτικοὶ προστάτες τῆς Οὐκρανίας ἐνδέχεται νὰ συμβάλλουν στὴν ἀπόκτηση τέτοιων ὅπλων προκειμένου νὰ δημιουργήσουν μία ἀκόμη ἀπειλὴ γιὰ τὴν χώρα μας. Βλέπουμε μὲ πόση ἐπιμονὴ εἰσρέουν στρατιωτικὰ ὄπλα στὸ καθεστὼς τοῦ Κιέβου. Ἀπὸ τὸ 2014, μόνον οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἔχουν διαθέσει δισεκατομμύρια δολλάρια γιὰ αὐτὸν τὸν σκοπό, συμπεριλαμβανομένης τῆς προμήθειας ὅπλων, ἐξοπλισμοῦ καὶ ἐκπαίδευσης εἰδικῶν. Τοὺς τελευταίους μῆνες, ὑπάρχει μία συνεχὴς ροὴ Δυτικῶν ὅπλων στὴν Οὐκρανία, προκλητικά, μπροστὰ στὰ μάτια ὄλου τοῦ κόσμου. Ξένοι σύμβουλοι καθοδηγοῦν τὶς δραστηριότητες τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καὶ εἰδικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Οὐκρανίας, καὶ τὸ γνωρίζουμε πολὺ καλά.
Τὰ τελευταῖα χρόνια, στρατιωτικὰ τμήματα χωρῶν τοῦ ΝΑΤΟ εἶναι σχεδὸν συνεχῶς παρόντα στὸ ἔδαφος τῆς Οὐκρανίας, ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῶν ἀσκήσεων. Τὸ σύστημα διοίκησης καὶ ἐλέγχου τῶν οὐκρανικῶν στρατευμάτων εἶναι ἤδη ἐνσωματωμένο στὸ ΝΑΤΟ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸ ἀρχηγεῖο τοῦ ΝΑΤΟ μπορεῖ νὰ ἐκδώσῃ ἀπευθείας ἐντολὲς στὶς οὐκρανικὲς ἔνοπλες δυνάμεις, ἀκόμη καὶ σὲ μεμονωμένες μονάδες καὶ ὑπομονάδες.
Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ τὸ ΝΑΤΟ ἔχουν ξεκινήσει ἀναίσχυντα τὴν ἀνάπτυξη τοῦ ἐδάφους τῆς Οὐκρανίας ὡς θέατρο πιθανῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων. Οἱ τακτικὲς κοινὲς ἀσκήσεις τους εἶναι ὁλοφάνερα ἀντι-ρωσσικές. Μόνο πέρυσι, περισσότεροι ἀπὸ 23.000 στρατιῶτες μὲ πάνω ἀπὸ 1000 μονάδες ἐξοπλισμοῦ συμμετεῖχαν σὲ αὐτές.
Ἔχει ἤδη ἐγκριθεῖ νόμος ποὺ ἐπιτρέπει σὲ ξένα στρατεύματα νὰ ἔρθουν στὴν Οὐκρανία τὸ 2022 γιὰ συμμετοχὴ σὲ πολυεθνικὲς ἀσκήσεις. Εἶναι σαφὲς ὅτι πρόκειται πρωτίστως γιὰ στρατεύματα τοῦ ΝΑΤΟ. Ἐντὸς τοῦ ἔτους, ἔχουν προγραμματιστεῖ τουλάχιστον δέκα τέτοιες κοινὲς ἀσκήσεις.
Προφανῶς τέτοια ἐγχειρήματα ἔχουν σχεδιαστεῖ γιὰ νὰ συγκαλύπτουν τὴν ταχεῖα συσσώρευση τοῦ στρατιωτικοῦ συγκροτήματος τοῦ ΝΑΤΟ στὸ ἔδαφος τῆς Οὐκρανίας. Ἐπιπλέον, τὸ δίκτυο τῶν ἀεροδρομίων ποὺ ἐκσυγχρονίστηκε μὲ τὴν βοήθεια τῶν ΗΠΑ στὶς πόλεις Μπορισπόλ, Ἰβανο-Φρανκόφκ, Τσουγκούγιεφ, Ὀδησσό, γιὰ νὰ ἀναφέρω μερικές, εἶναι σὲ θέση νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν μεταφορὰ στρατιωτικῶν μονάδων στὸν ἐλάχιστο δυνατὸ χρόνο. Ὁ ἐναέριος χῶρος τῆς Οὐκρανίας εἶναι ἀνοιχτὸς σὲ πτήσεις στρατηγικῶν καὶ ἀναγνωριστικῶν ἀεροσκαφῶν τῶν ΗΠΑ, καὶ σὲ μή-ἐπανδρωμένα ἐναέρια ὀχήματα ποὺ χρησιμοποιοῦνται γιὰ κατασκοπεία στὴν ρωσσικὴ ἐπικράτεια.
Θὰ προσθέσω ὅτι τὸ Ναυτικὸ Ἐπιχειρησιακὸ Κέντρο τοῦ Ὀτσάκοβο, ποὺ κατασκευάστηκε ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, καθιστὰ δυνατὴ τὴν ὑποστήριξη τῆς δράσης πολεμικῶν πλοίων τοῦ ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης τῆς χρήσης ὅπλων ὑψηλῆς ἀκρίβειας, κατὰ τοῦ Ρωσσικοῦ Στόλου τῆς Μαύρης Θάλασσας καὶ τῆς ὑποδομῆς μας σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀκτογραμμὴ τῆς Μαύρης Θάλασσας.
Κάποτε, οἱ ΗΠΑ σκόπευαν νὰ κατασκευάσουν παρόμοιες ἐγκαταστάσεις στὴν Κριμαία, ἀλλὰ ὁ λαὸς τῆς Κριμαίας καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Σεβαστούπολης ματαίωσαν ἐκεῖνα τὰ σχέδια. Θὰ τὸ θυμόμαστε πάντα αὐτό.
Ἐπαναλαμβάνω, σήμερα ἕνα τέτοιο κέντρο ἔχει ἤδη ἀναπτυχθεῖ στὸ Ὀτσάκοβο. Τὸν 18ο αἰῶνα οἱ στρατιῶτες τοῦ Ἀλεξάντερ Σουβόρωφ πολέμησαν γιὰ αὐτὴν τὴν πόλη. Χάρη στὸ θάρρος τους, ἔγινε μέρος τῆς Ρωσσίας. Ἐπίσης τὸν 18ο αἰῶνα, τὰ παράλια ἐδάφη τῆς Μαύρης Θάλασσας, ποὺ ἐνσωματώθηκαν στὴν Ρωσσία ἀπὸ τὴν ἔκβαση τῶν πολέμων μὲ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ὀνομάστηκαν Νέα Ρωσσία. Τώρα προσπαθοῦν νὰ ρίξουν στὴν λήθη αὐτὰ τὰ ὁρόσημα τῆς ἱστορίας, καθὼς καὶ τὰ ὀνόματα κρατικῶν καὶ στρατιωτικῶν προσωπικοτήτων τῆς Ρωσσικῆς Αὐτοκρατορίας, χωρὶς τὸ ἔργο τῶν ὁποίων ἡ σύγχρονη Οὐκρανία δὲν θὰ εἶχε πολλὲς μεγάλες πόλεις ἢ κἂν τὴν ἔξοδο στὴ Μαύρη Θάλασσα.
Πρόσφατα, ἕνα μνημεῖο τοῦ Ἀλεξάντερ Σουβόρωφ κατεδαφίστηκε στὴν Πολτάβα. Τί νὰ πεῖ κανείς; Ἀπαρνεῖστε τὸ ἴδιο σας τὸ παρελθόν; Τὴν ὑποτιθέμενη ἀποικιακὴ κληρονομιὰ τῆς Ρωσσικῆς Αὐτοκρατορίας; Λοιπόν, σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση, νὰ εἶστε συνεπεῖς.
Περαιτέρω, ἰδίως τὸ ἄρθρο 17 τοῦ Συντάγματος τῆς Οὐκρανίας ὁρίζει ρητὰ ὅτι ἀπαγορεύεται ἡ ἀνάπτυξη ξένων στρατιωτικῶν βάσεων στὸ ἔδαφός της. Ὡστόσο, ὅπως ἀποδείχθηκε, εἶναι ἁπλῶς μία συμβατικότητα ποὺ μπορεῖ εὔκολα νὰ καταστρατηγηθῇ.
Ἡ Οὐκρανία φιλοξενεῖ ἐκπαιδευτικὲς ἀποστολὲς τοῦ ΝΑΤΟ, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ξένες στρατιωτικὲς βάσεις. Ἁπλῶς ὀνόμασαν τὴν βάση ἀποστολὴ καὶ τελείωσαν μὲ αὐτό.
Τὸ Κίεβο ἔχει ἀπὸ καιρὸ ἀνακηρύξει μία στρατηγικὴ πορεία πρὸς ἔνταξη στὸ ΝΑΤΟ. Πράγματι, κάθε χώρα ἔχει δικαίωμα νὰ ἐπιλέξῃ τὸ δικό της σύστημα ἀσφαλείας καὶ νὰ συνάψῃ στρατιωτικὲς συμμαχίες. Δὲν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα σὲ αὐτό, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἑξῆς ἀντίρρηση. Τὰ διεθνῆ ἔγγραφα ὁρίζουν ρητὰ τὴν ἀρχὴ τῆς ἴσης καὶ ἀδιαίρετης ἀσφάλειας, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τὴν ὑποχρέωση νὰ μὴν ἐνισχύεται ἡ ἀσφάλεια ἑνὸς κράτους εἰς βάρος τῆς ἀσφάλειας ἄλλων κρατῶν. Αὐτὸ ἀναφέρεται καθαρὰ στὸν Χάρτη τοῦ ΟΑΣΕ γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἀσφάλεια τοῦ 1999, ποὺ ἐγκρίθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, καὶ στὴν Διακήρυξη τῆς Ἀστάνα τοῦ ΟΑΣΕ τοῦ 2010.
Μὲ ἄλλα λόγια, οἱ ἐπιλεγόμενοι τρόποι ποὺ ἐγγυῶνται τὴν ἀσφάλεια δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀποτελοῦν ἀπειλὴ γιὰ ἄλλα κράτη, καὶ ἡ εἴσοδος τῆς Οὐκρανίας στὸ ΝΑΤΟ ἀποτελεῖ ἄμεση ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῆς Ρωσσίας.
Θὰ σᾶς ὑπενθυμίσω ὅτι στὴν σύνοδο κορυφῆς τοῦ ΝΑΤΟ στὸ Βουκουρέστι τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2008, οἱ ΗΠΑ πίεσαν γιὰ νὰ παρθῇ ἡ ἀπόφαση ὅτι ἡ Οὐκρανία καί, παρεμπιπτόντως, ἡ Γεωργία θὰ γίνουν μέλη τοῦ ΝΑΤΟ. Πολλοὶ Εὐρωπαῖοι σύμμαχοι τῶν ΗΠΑ γνώριζαν καλὰ τοὺς κινδύνους μίας τέτοιας προοπτικῆς ἤδη ἀπὸ τότε, ἀλλὰ ἐξαναγκάστηκαν νὰ συμβιβαστοῦν μὲ τὴν βούληση τοῦ ἀνώτερου ἑταίρου τους. Οἱ ἀμερικανοὶ ἁπλῶς τοὺς χρησιμοποίησαν γιὰ τὴν ὑλοποίηση μίας σαφῶς ἀντι-ρωσσικῆς πολιτικῆς.
Ὁρισμένα κράτη-μέλῃ τῆς Συμμαχίας ἐξακολουθοῦν νὰ διατηροῦν ἐπιφυλάξεις γιὰ τὴν ἔνταξη τῆς Οὐκρανίας στὸ ΝΑΤΟ. Τὴν ἴδια ὥρα, κάποιες εὐρωπαϊκὲς πρωτεύουσες μᾶς κάνουν νεῦμα, λέγοντας νὰ μὴν ἀνησυχοῦμε ἀφοῦ δὲν θὰ συμβεῖ αὔριο στὴν κυριολεξία. Στὴν πραγματικότητα, οἱ ἑταῖροι μας στὶς ΗΠΑ λένε τὸ ἴδιο πρᾶγμα. «Ἐντάξει, τότε», ἀπαντοῦμε, «ἐὰν ὄχι αὔριο, τότε μεθαύριο. Τί ἀλλάζει αὐτὸ ἀπὸ ἱστορικὴ προοπτική; Τίποτα ἀπολύτως».
Ἐπιπλέον, γνωρίζουμε τὴν θέση καὶ τὰ λόγια της ἡγεσίας τῶν ΗΠΑ ὅτι οἱ ἐνεργὲς ἐχθροπραξίες στὴν ἀνατολικὴ Οὐκρανία δὲν ἀποκλείουν τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ἐνταχθῇ αὐτὴ ἡ χώρα στὸ ΝΑΤΟ ἐὰν πληροῖ τὰ κριτήρια τοῦ ΝΑΤΟ καὶ καταστείλλει τὴν διαφθορά.
Ταυτοχρόνως, προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν ἐπανειλημμένα ὅτι τὸ ΝΑΤΟ εἶναι μία φιλειρηνικὴ καὶ καθαρὰ ἀμυντικὴ συμμαχία ποὺ δὲν ἀποτελεῖ ἀπειλὴ γιὰ τὴν Ρωσσία. Πάλι, θέλουν νὰ δεχτοῦμε τὸν λόγο τους γιὰ αὐτό. Γνωρίζουμε ὅμως τὴν πραγματικὴ ἀξία τέτοιων λόγων. Τὸ 1990, ὅταν συζητήθηκε ἡ γερμανικὴ ἐνοποίηση, οἱ ΗΠΑ ὑποσχέθηκαν στὴν Σοβιετικὴ ἡγεσία ὅτι ἡ δικαιοδοσία τοῦ ΝΑΤΟ ἢ ἡ στρατιωτική του παρουσία δὲν θὰ ἐπεκταθεῖ οὔτε μία ἴντσα πρὸς ἀνατολάς, καὶ ὅτι ἡ ἐνοποίηση τῆς Γερμανίας δὲν θὰ ὁδηγήσει στὴν ἐξάπλωση τῆς στρατιωτικῆς ὀργάνωσης τοῦ ΝΑΤΟ πρὸς ἀνατολάς. Τὸ ἀναφέρω κατὰ λέξιν.
Ἔδωσαν πολλὲς προφορικὲς διαβεβαιώσεις, ποὺ ὅλες τους ἀποδείχτηκαν κενὰ λόγια. Ἀργότερα, ἄρχισαν νὰ μᾶς διαβεβαιώνουν ὅτι ἡ ἔνταξη στὸ ΝΑΤΟ τῶν χωρῶν τῆς Κεντρικῆς καὶ Ἀνατολικῆς Εὐρώπης θὰ βελτίωνε μόνον τὶς σχέσεις μὲ τὴν Μόσχα, θὰ ἀπάλλασσε αὐτὲς τὶς χῶρες ἀπὸ τοὺς φόβους ποὺ διαπότιζαν τὴν πικρὴ ἱστορικὴ κληρονομιά τους, ἀκόμη καὶ ὅτι θὰ δημιουργοῦσε μία ζώνη χωρῶν φιλικῶν πρὸς τὴν Ρωσσία.
Ἐν τούτοις, συνέβη ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Οἱ κυβερνήσεις ὁρισμένων χωρῶν τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ποὺ ἐπένδυσαν στὴν ρωσσοφοβία, ἔφεραν τὰ συμπλέγματα καὶ τὰ στερεότυπά τους γιὰ τὴν ρωσσικὴ ἀπειλὴ στὴν Συμμαχία, ἐπέμειναν στὴν συγκέντρωση δυνάμεων συλλογικῆς ἄμυνας καὶ στὴν ἀνάπτυξή τους κατὰ κύριο λόγο ἐναντίον τῆς Ρωσσίας. Ἀκόμη χειρότερα, αὐτὸ συνέβη τὴν δεκαετία τοῦ 1990 καὶ στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 2000, ὅταν, χάρη στὸ ἄνοιγμα καὶ τὴν καλή μας θέληση, οἱ σχέσεις μεταξὺ Ρωσσίας καὶ Δύσης εἶχαν φθάσει σὲ ὑψηλὸ ἐπίπεδο.
Ἡ Ρωσία ἐκπλήρωσε ὅλες τὶς ὑποχρεώσεις της, συμπεριλαμβανομένης τῆς ἀποχώρησης ἀπὸ τὴν Γερμανία, τὴν Κεντρικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Εὐρώπη, κάνοντας μία τεράστια συμβολὴ πρὸς τὴν ὑπέρβαση τῶν καταλοίπων τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου. Ἔχουμε διατυπώσει μὲ συνέπεια διάφορες προτάσεις συνεργασίας, μεταξὺ ἄλλων τὶς φόρμες τοῦ Συμβουλίου Ρωσσίας – ΝΑΤΟ καὶ τοῦ ΟΑΣΕ.
Ἐπιπλέον, θὰ πῶ τώρα κάτι ποὺ δὲν ἔχω ἀναφέρει ποτὲ δημόσια, θὰ τὸ πῶ σήμερα γιὰ πρώτη φορᾷ. Ὅταν ὁ ἀπερχόμενος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Μπὶλ Κλίντον ἐπισκέφθηκε τὴν Μόσχα τὸ 2000, τὸν ρώτησα: «Πῶς θὰ ἔνιωθε ἡ Ἀμερικὴ ἂν ἡ Ρωσία ἐνταχθῇ στὸ ΝΑΤΟ;»
Δὲν θὰ ἀποκαλύψω ὅλες τὶς λεπτομέρειες αὐτῆς τῆς συνομιλίας, ἀλλὰ ἡ ἀντίδρασή του στὴν ἐρώτησή μου ἦταν, ἂς ποῦμε, πολὺ συγκρατημένη, καὶ ἡ πραγματικὴ στάση τῶν ἀμερικανῶν ὡς πρὸς ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο φάνηκε στὰ ἑπόμενα βήματά τους ἀπέναντι στὴν χώρα μας. Ἀναφέρομαι στὴν ἀπροκάλυπτη ὑποστήριξη τῶν τρομοκρατῶν στὸν Βόρειο Καύκασο, στὴν περιφρόνηση στὶς ἀπαιτήσεις καὶ ἀνησυχίες γιὰ τὴν ἀσφάλειά μας, στὴν ἐπέκταση τοῦ ΝΑΤΟ, στὴν ἀπόσυρση ἀπὸ τὴν Συνθήκη ABM, καὶ οὕτω καθεξῆς. Ἐγείρεται τὸ ἐρώτημα: γιατί; Πρὸς τὶ ὅλα αὐτά, ποιὸς ὁ λόγος; Ἐντάξει, δὲν θέλετε νὰ μᾶς δεῖτε σὰν φίλους ἢ σύμμαχους, ἀλλὰ γιατὶ μᾶς κάνετε ἐχθρούς σας;
Ὑπάρχει μόνον μία ἀπάντηση: δὲν ἀφορᾷ τὸ πολιτικό μας καθεστώς, ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο. Ἁπλῶς δὲν χρειάζονται μία μεγάλη καὶ ἀνεξάρτητη χώρα ὅπως ἡ Ρωσσία. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπάντηση σὲ ὅλες τὶς ἐρωτήσεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ προέλευση τῆς μόνιμης ἀμερικανικῆς πολιτικῆς ἀπέναντι στὴν Ρωσσία. Ἐξ οὗ καὶ ἡ στάση τους ἀπέναντι σὲ ὅλες μας τὶς προτάσεις στὸν τομέα τῆς ἀσφάλειας.
Σήμερα, μία ματιὰ στὸν χάρτη ἀρκεῖ γιὰ νὰ διαπιστώσῃ κανεὶς σὲ τί ἔκταση οἱ Δυτικὲς χῶρες τήρησαν τὴν ὑπόσχεσή τους νὰ συγκρατήσουν τὴν ἐπέκταση τοῦ ΝΑΤΟ πρὸς ἀνατολάς. Ἁπλῶς ἐξαπάτησαν. Εἴδαμε πέντε κύματα ἐπέκτασης τοῦ ΝΑΤΟ, διαδοχικὰ – ἡ Πολωνία, ἡ Τσεχία, καὶ ἡ Οὐγγαρία ἐντάχθηκαν τὸ 1999· ἡ Βουλγαρία, ἡ Ἐσθονία, ἡ Λετονία, ἡ Λιθουανία, ἡ Ρουμανία, ἡ Σλοβακία καὶ ἡ Σλοβενία τὸ 2004· ἡ Ἀλβανία καὶ ἡ Κροατία τὸ 2009· τὸ Μαυροβούνιο τὸ 2017· καὶ ἡ Βόρεια Μακεδονία τὸ 2020.
Ὡς ἀποτέλεσμα, ἡ Συμμαχία, ἡ στρατιωτική της ὑποδομὴ ἔφθασε στὰ σύνορα τῆς Ρωσσίας. Αὐτὴ εἶναι ἀπὸ τὶς κυριότερες αἰτίες τῆς εὐρωπαϊκῆς κρίσης ἀσφάλειας· εἶχε τὸν ἀρνητικότερο ἀντίκτυπο σὲ ὁλόκληρο τὸ σύστημα διεθνῶν σχέσεων καὶ ὁδήγησε στὴν ἀπώλεια τῆς ἀμοιβαίας ἐμπιστοσύνης.
Ἡ κατάσταση συνεχίζει νὰ ἐπιδεινώνεται, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ στρατηγικοῦ πεδίου. Ἔτσι, ἀναπτύσσονται περιοχὲς θέσης γιὰ ἀντιπυραυλικὰ στὴν Ρουμανὶα καὶ τὴν Πολωνία, στὸ πλαίσιο τοῦ σχεδίου τῶν ΗΠΑ γιὰ τὴν δημιουργία ἑνὸς παγκόσμιου συστήματος ἀντιπυραυλικῆς ἄμυνας. Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ ἐκτοξευτὲς ποὺ ἐγκαταστάθηκαν ἐκεῖ μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ κατευθυνόμενους πυραύλους Τόμαχωκ – συστήματα ἐπιθετικῶν πληγμάτων.
Ἐπιπλέον, οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἀναπτύσσουν τὸν παντὸς χρήσης πύραυλο Στάνταρντ-6, ποὺ μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθῇ τόσο γιὰ ἀεράμυνα καὶ ἀντιπυραυλικὴ ἄμυνα, ὅσο καὶ γιὰ νὰ πλήξῃ στόχους ἐδάφους καὶ μεγάλης ἔκτασης. Δηλαδή, τὸ ὑποτιθέμενο σύστημα ἀντιπυραυλικῆς ἄμυνας τῶν ΗΠΑ ἀναπτύσσει καὶ ἐπεκτείνει τὶς νέες ἐπιθετικὲς δυνατότητές του.
Οἱ πληροφορίες ποὺ διαθέτουμε μᾶς δίνουν κάθε λόγο νὰ πιστεύουμε ὅτι ἡ ἔνταξη τῆς Οὐκρανίας στὸ ΝΑΤΟ καὶ ἡ ἐπακόλουθη ἀνάπτυξη ἐγκαταστάσεων τοῦ ΝΑΤΟ εἶναι δεδομένη, καὶ εἶναι μόνο θέμα χρόνου. Κατανοοῦμε ξεκάθαρα ὅτι σὲ ἕνα τέτοιο σενάριο, τὸ ἐπίπεδο τῆς στρατιωτικῆς ἀπειλῆς γιὰ τὴν Ρωσσία θὰ αὐξηθεῖ δραματικά, πολλαπλάσια. Καί, τονίζω αὐτὸ τὸ σημεῖο, ὁ κίνδυνος ἑνὸς ξαφνικοῦ πλήγματος κατὰ τῆς χώρας μας θὰ πολλαπλασιαστεῖ.
Θὰ ἐξηγήσω ὅτι τὰ ἀμερικανικὰ ἔγγραφα στρατηγικοῦ σχεδιασμοῦ ἐγκρίνουν τὸ ἐνδεχόμενο τοῦ λεγόμενου προληπτικοῦ πλήγματος κατὰ τῶν ἐχθρικῶν πυραυλικῶν συστημάτων. Καὶ γνωρίζουμε ἐπίσης ποιὸς εἶναι ὁ κύριος ἐχθρὸς γιὰ τὶς ΗΠΑ καὶ τὸ ΝΑΤΟ. Ἡ Ρωσσία. Στὰ ἔγγραφά του ΝΑΤΟ ἡ χώρα μας ἀνακηρύσσεται ἐπίσημα ως ἡ κύρια ἀπειλὴ γιὰ τὴν Εὐρω-Ἀτλαντικὴ ἀσφάλεια. Καὶ ἡ Οὐκρανία θὰ χρησιμεύσει ὡς ἐφαλτήριο γιὰ ἕνα τέτοιο πλῆγμα. Ἂν οἱ πρόγονοί μας τὸ ἄκουγαν αὐτό, μᾶλλον ἁπλὰ δὲν θὰ τὸ πίστευαν. Καὶ σήμερα δὲν θέλουμε νὰ τὸ πιστέψουμε, ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια. Θὰ ἤθελα νὰ τὸ καταλάβῃ ὁ κόσμος αὐτὸ τόσο στὴν Ρωσσία ὅσο καὶ στὴν Οὐκρανία.
Πολλὰ οὐκρανικὰ ἀεροδρόμια βρίσκονται κοντὰ στὰ σύνορά μας. Ἐὰν ἡ τακτικὴ ἀεροπορία τοῦ ΝΑΤΟ ἀναπτυχθῇ ἐκεῖ, συμπεριλαμβανομένων τῶν φορέων ὅπλων ὑψηλῆς ἀκρίβειας, θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ πλήξῃ τὴν ἐπικράτειά μας στὸ βάθος τῆς γραμμῆς Βόλγκογκραντ – Καζάν – Σαμάρα – Ἀστραχάν. Ἡ ἀνάπτυξη ἀναγνωριστικῶν ραντὰρ στὸ ἔδαφος τῆς Οὐκρανίας θὰ ἐπιτρέψει στὸ ΝΑΤΟ τὸν στενὸ ἔλεγχο τοῦ ἐναερίου χώρου τῆς Ρωσσίας μέχρι τὰ Οὐράλια.
Τέλος, ἀφότου οἱ ΗΠΑ παραβίασαν τὴν Συνθήκη γιὰ τὶς Πυρηνικὲς Δυνάμεις Μεσαίας Ἐμβέλειας, τὸ Πεντάγωνο ἤδη ἀναπτύσσει φανερὰ μία ὁλόκληρη σειρὰ ἐπιθετικῶν ὅπλων ἐδάφους, συμπεριλαμβανομένων καὶ βαλλιστικῶν πυραύλων ἱκανῶν νὰ πλήξουν στόχους σὲ ἀπόσταση ἕως καὶ 5.500 χλμ. Ἐὰν τέτοια συστήματα ἐγκατασταθοῦν στὴν Οὐκρανία, θὰ μποροῦν νὰ πλήξουν στόχους σὲ ὅλη τὴν εὐρωπαϊκὴ ἐπικράτεια τῆς Ρωσσίας, καθὼς καὶ πέρα ἀπὸ τὰ Οὐράλια. Ὁ χρόνος πτήσης πρὸς τὴν Μόσχα γιὰ τοὺς κατευθυνόμενους πυραύλους Τόμαχωκ θὰ εἶναι λιγότερο ἀπὸ 35 λεπτά· οἱ βαλλιστικοὶ πύραυλοι ἀπὸ τὸ Χάρκοβο 7 – 8 λεπτά· καὶ τὰ ὑπερηχητικὰ ἐπιθετικὰ ὅπλα 4 – 5 λεπτά. Εἶναι σὰν ἕνα μαχαῖρι στὸ λαιμό. Δὲν ἀμφιβάλλω ὅτι ἐλπίζουν νὰ ὑλοποιήσουν αὐτὰ τὰ σχέδια, ὅπως ἔχουν κάνει ἐπανειλημμένα στὸ παρελθόν, ἐπεκτείνοντας τὸ ΝΑΤΟ πρὸς ἀνατολάς, μεταφέροντας τὶς στρατιωτικὲς ὑποδομές τους στὰ ρωσσικὰ σύνορα καὶ ἀγνοῶντας ἐντελῶς τὶς ἀνησυχίες, τὶς διαμαρτυρίες καὶ τὶς προειδοποιήσεις μας. Μὲ συγχωρεῖτε, ἀλλὰ ἁπλῶς δὲν τοὺς ἐνδιέφεραν ὅλα αὐτὰ καὶ ἔκαναν ὅ,τι ἤθελαν.
Φυσικά, σκοπεύουν νὰ συνεχίσουν νὰ συμπεριφέρονται μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, σύμφωνα μὲ τὴν γνωστὴ παροιμία: «Ὁ σκύλος γαβγίζει, ἀλλὰ τὸ καραβάνι προχωράει». Θὰ τὸ πῶ εὐθέως – δὲν δεχόμαστε αὐτὴν τὴν συμπεριφορὰ καὶ δὲν θὰ τὴν δεχτοῦμε ποτέ. Ἀπεναντίας, ἡ Ρωσσία πάντα ὑποστήριζε νὰ ἐπιλύονται τὰ σοβαρότερα προβλήματα μὲ πολιτικὲς καὶ διπλωματικὲς μεθόδους, στὸ τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων.
Γνωρίζουμε καλὰ τὴν κολοσσιαία εὐθύνη μας γιὰ τὴν περιφερειακὴ καὶ παγκόσμια σταθερότητα. Τὸ 2008, ἡ Ρωσσία παρουσίασε μία πρωτοβουλία γιὰ τὴν σύναψη Εὐρωπαϊκῆς Συνθήκης Ἀσφάλειας, ὑπὸ τὴν ὁποία κανένα Εὐρω-Ἀτλαντικὸ κράτος ἢ διεθνὴς ὀργανισμὸς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐνισχύσῃ τὴν ἀσφάλειά του εἰς βάρος τῆς ἀσφάλειας ἄλλων. Ὡστόσο, ἡ πρότασή μας ἀπορρίφθηκε ἀπροσδόκητα μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐπιτραπῇ στὴν Ρωσσία νὰ βάλῃ ὅρια στὶς δραστηριότητες τοῦ ΝΑΤΟ.
Ἐπιπλέον, μᾶς εἶπαν ρητὰ ὅτι μόνο τὰ μέλη τοῦ ΝΑΤΟ μποροῦν νὰ ἔχουν νομικὰ δεσμευτικὲς ἐγγυήσεις ἀσφάλειας.
Τὸν περασμένο Δεκέμβριο, παραδώσαμε στοὺς δυτικοὺς ἑταίρους μας ἕνα προσχέδιο συνθήκης μεταξὺ τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας καὶ τῶν ΗΠΑ σχετικὰ μὲ τὶς ἐγγυήσεις ἀσφάλειας, καθὼς καὶ ἕνα προσύμφωνο γιὰ μέτρα πρὸς τὴν ἐγγύηση τῆς ἀσφάλειας τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας καὶ τῶν κρατῶν-μελῶν τοῦ ΝΑΤΟ.
Οἱ ΗΠΑ καὶ τὸ ΝΑΤΟ ἀπάντησαν μὲ γενικότητες. Ὑπῆρχαν κάποια ψήγματα λογικῆς, ἀλλὰ αὐτὰ ἀφοροῦσαν δευτερεύοντα σημεῖα καὶ ἔμοιαζαν μὲ προσπάθεια κωλυσιεργίας τοῦ θέματος, καὶ ἐκτροπῆς τῶν συνομιλιῶν.
Ἀπαντήσαμε σὲ αὐτὸ καταλλήλως, τονίζοντας ὅτι εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν ὁδὸ τῶν διαπραγματεύσεων, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση, ὡστόσο, ὅτι ὅλα τὰ ζητήματα θὰ ἐξεταστοῦν ὡς ἕνα συνολικὸ πακέτο περιλαμβάνοντας τὶς κύριες προτάσεις τῆς Ρωσσίας, ποὺ περιέχουν τρία σημεῖα-κλειδιά. Πρῶτον, νὰ ἀποτραπῇ ἡ περαιτέρω ἐπέκταση τοῦ ΝΑΤΟ. Δεύτερον, τὸ ΝΑΤΟ νὰ μὴν ἐγκαταστήσῃ ἐπιθετικὰ ὁπλικὰ συστήματα στὰ ρωσσικὰ σύνορα. Καὶ τέλος, ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ στρατιωτικοῦ δυναμικοῦ καὶ τῶν ὑποδομῶν τοῦ μπλὸκ στὴν Εὐρώπη στὴν κατάσταση τοῦ 1997, ὅταν ὑπογράφηκε ἡ Ἱδρυτικὴ Πράξη Ρωσσίας – ΝΑΤΟ.
Αὐτὲς ἀκριβῶς οἱ θεμελιώδεις προτάσεις μας ἀγνοήθηκαν. Οἱ δυτικοὶ ἑταῖροι, ἐπαναλαμβάνω, ἐξέφρασαν γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὶς γνωστὲς κοινοτυπίες τους ὅτι κάθε κράτος ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέγῃ ἐλεύθερα τοὺς τρόπους ποὺ ἐγγυῶνται τὴν ἀσφάλειά του ἢ νὰ ἐντάσσεται σὲ στρατιωτικὲς ἑνώσεις καὶ συμμαχίες. Δηλαδή, τίποτα δὲν ἄλλαξε στὴν θέση τους, καὶ συνεχίζουμε νὰ ἀκοῦμε τὶς ἴδιες παρωχημένες ἀναφορὲς στὴν περιβόητη πολιτικὴ «ἀνοιχτῶν θυρῶν» τοῦ ΝΑΤΟ. Ἐπιπλέον, προσπαθοῦν καὶ πάλι νὰ μᾶς ἐκβιάσουν καὶ μᾶς ἀπειλοῦν μὲ κυρώσεις, τὶς ὁποῖες, παρεμπιπτόντως, θὰ θέσουν οὕτως ἢ ἄλλως καθὼς ἡ Ρωσσία ἐνισχύει τὴν κυριαρχία της καὶ τὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις της. Εἶναι βέβαιο, ποτὲ δὲν θὰ διστάσουν νὰ βροῦν ἢ νὰ κατασκευάσουν προσχήματα γιὰ μία ἀκόμη ἐπίθεση κυρώσεων, ἀνεξαρτήτως ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις στὴν Οὐκρανία. Ὁ ἕνας καὶ μοναδικός τους στόχος εἶναι νὰ περιορίσουν τὴν ἀνάπτυξη τῆς Ρωσσίας. Καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ τὸ κάνουν, ὅπως τὸ ἔκαναν καὶ πρίν, ἔστω καὶ χωρὶς κανένα τυπικὸ πρόσχημα, μόνον καὶ μόνον ἐπειδὴ ὑπάρχουμε καὶ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ διακινδυνεύσουμε τὴν κυριαρχία, τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα ἢ τὶς ἀξίες μας.
Θὰ ἤθελα νὰ μιλήσω ξεκάθαρα καὶ εὐθέως: στὴν παρούσα κατάσταση, ὅταν οἱ προτάσεις μας γιὰ ἰσότιμο διάλογο σὲ θεμελιώδη ζητήματα ἔχουν πραγματικὰ μείνει ἀναπάντητα ἀπὸ τὶς ΗΠΑ καὶ τὸ ΝΑΤΟ, ὅταν τὸ ἐπίπεδο τῶν ἀπειλῶν γιὰ τὴν χώρα μας ἔχει αὐξηθεῖ σημαντικά, ἡ Ρωσσία ἔχει δικαίωμα νὰ προβῇ σὲ ἀντίποινα γιὰ νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν δική της ἀσφάλεια. Αὐτὸ ἀκριβῶς θὰ πράξουμε.
Ὅσον ἀφορᾷ τὴν κατάσταση στὸ Ντονμπάς, βλέπουμε ὅτι οἱ ἀρχὲς τοῦ Κιέβου συνεχίζουν νὰ δηλώνουν ρητὰ δημοσίως ὅτι δὲν προτίθονται νὰ ἐφαρμόσουν τὸ πακέτο μέτρων τοῦ Μὶνσκ γιὰ τὴν διευθέτηση τῆς διένεξης καὶ δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ εἰρηνικὴ λύση. Ἀντιθέτως, προσπαθοῦν νὰ ὀργανώσουν ἄλλη μία καταιγιστικὴ ἐπίθεση στὸ Ντονμπάς, ὅπως τὸ 2014 καὶ τὸ 2015. Ὅλοι γνωρίζουμε πῶς κατέληξαν αὐτὰ τὰ ἐπιπόλαια σχέδια.
Οὔτε μία μέρα δὲν περνᾷ χωρὶς βομβαρδισμὸ οἰκισμῶν στὸ Ντονμπάς. Ἡ προσφάτως συσταθείσα μεγάλη στρατιωτικὴ δύναμη χρησιμοποιεῖ ἐπιθετικὰ μή-ἐπανδρωμένα ἐναέρια ὀχήματα, βαρὺ ἐξοπλισμό, ρουκέτες, πυροβολικὸ καὶ πολλαπλοὺς ἐκτοξευτὲς πυραύλων. Οἱ δολοφονίες ἀμάχων, ὁ ἀποκλεισμός, ἡ κακομεταχείριση ἀνθρώπων, συμπεριλαμβανομένων παιδιῶν, γυναικῶν καὶ ἡλικιωμένων, συνεχίζονται ἀμείωτα. Ὅπως λέμε, δὲν φαίνεται νὰ ἔχῃ τέλος ὅλο αὐτό.
Ἐν τῷ μεταξύ, ὁ καλούμενος πολιτισμένος κόσμος, τοῦ ὁποίου οἱ δυτικοὶ συνάδελφοί μας αὐτοδιορίστηκαν ὡς οἱ μόνοι ἐκπρόσωποι, προτιμᾷ νὰ μὴν βλέπῃ τίποτα, ὡσὰν ὅλη αὐτὴ ἡ φρίκη καὶ ἡ γενοκτονία, ποὺ ἀντιμετωπίζουν σχεδὸν 4 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι νὰ μὴν ὑπάρχουν. Ὅμως ὑπάρχουν, μόνον καὶ μόνον ἐπειδὴ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν συμφώνησαν μὲ τὸ πραξικόπημα ποὺ ὑποστήριξε ἡ Δύση στὴν Οὐκρανία τὸ 2014, καὶ ἐναντιώθηκαν στὴν μετάβαση σὲ ἕναν ἐπιπέδου Νεάντερνταλ ἐπιθετικὸ ἐθνικισμὸ καὶ νεοναζισμό, ποὺ ἀνῆλθαν στὴν βαθμίδα τῆς κρατικῆς πολιτικῆς. Ἀγωνίζονται γιὰ τὸ στοιχειῶδες δικαίωμά τους νὰ ζοῦν στὴν πατρίδα τους, νὰ μιλοῦν τὴν γλῶσσα τους, καὶ νὰ διατηροῦν τὸν πολιτισμὸ καὶ τὶς παραδόσεις τους.
Ὡς πότε θὰ συνεχίζεται αὐτὴ ἡ τραγῳδία; Γιὰ πόσο ἀκόμη μπορεῖ νὰ γίνεται ἀνεκτή; Ἡ Ρωσσία ἔκανε τὰ πάντα γιὰ νὰ διατηρήσῃ τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα τῆς Οὐκρανίας. Ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, ἀγωνίστηκε μὲ ἐπιμονὴ καὶ ὑπομονὴ γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἀπόφασης 2202 τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ τῆς 17ης Φεβρουαρίου 2015, ποὺ ἑδραίωσε τὸ πακέτο μέτρων τοῦ Μὶνσκ τῆς 12ης Φεβρουαρίου 2015 γιὰ τὴν ἐπίλυση τῆς κατάστασης στὸ Ντονμπάς.
Ὅλα ἔγιναν μάταια. Οἱ πρόεδροι καὶ οἱ βουλευτὲς τῆς Βουλῆς ἀλλάζουν, ἀλλὰ κατὰ βάθος τὸ ἐπιθετικὸ ἐθνικιστικὸ καθεστὼς ποὺ κατέλαβε τὴν ἐξουσία στὸ Κίεβο παραμένει ἀπαράλλαχτο. Εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου προϊόν του πραξικοπήματος τοῦ 2014, καὶ ὅσοι στὴν συνέχεια πῆραν τὸν δρόμο τῆς βίας, τῆς αἱματοχυσίας καὶ τῆς ἀνομίας οὔτε τότε ἀναγνώρισαν οὔτε τώρα ἀναγνωρίζουν ἄλλη λύση στὸ ζήτημα τοῦ Ντονμπάς, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν στρατιωτική.
Ἔχοντας αὐτὰ ὑπόψιν, θεωρῶ ἀπαραίτητο νὰ λάβω μία ἀπόφαση, ποὺ καθυστέρησε πολύ, γιὰ τὴν ἄμεση ἀναγνώριση τῆς ἀνεξαρτησίας καὶ τῆς κυριαρχίας τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τοῦ Ντονέτσκ καὶ τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τοῦ Λουγκάνσκ.
Ζητῶ ἀπὸ τὴν Ὁμοσπονδιακὴ Συνέλευση τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας νὰ ὑποστηρίξῃ αὐτὴν τὴν ἀπόφαση καὶ ἀκολούθως νὰ ἐπικυρώσῃ τὴν Συνθήκη Φιλίας καὶ Ἀμοιβαίας Βοήθειας μὲ ἀμφότερες τὶς δημοκρατίες. Αὐτὰ τὰ δυὸ ἔγγραφα θὰ ἑτοιμαστοῦν καὶ θὰ ὑπογραφοῦν λίαν συντόμως.
Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κατέλαβαν καὶ κατέχουν τὴν ἐξουσία στὸ Κίεβο, ἀπαιτοῦμε τὴν ἄμεση παύση τῶν ἐχθροπραξιῶν. Εἰδάλλως, ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν πιθανὴ παράταση τῆς αἱματοχυσίας θὰ βαρύνει ἀποκλειστικὰ τὴν συνείδηση τοῦ κυβερνῶντος καθεστῶτος τῆς Οὐκρανίας.
Ἀνακοινώνοντας τὶς ἀποφάσεις ποὺ ἐλήφθησαν σήμερα, εἶμαι βέβαιος γιὰ τὴν ὑποστήριξη τῶν πολιτῶν τῆς Ρωσσίας καὶ τῶν πατριωτικῶν δυνάμεων τῆς χώρας.
Σᾶς εὐχαριστῶ.
Σχετικὰ ἄρθρα
