Ἡ δυτικὴ παραπληροφόρηση, οἱ ψεύτικες “εἰδήσεις” καὶ ἡ ψεύτικη “ἀκαδημαϊκή σχολαρχία” γιὰ τὴν Κίνα, τὸ πολιτικό της μοντέλο καὶ τὴν οἰκονομία της εἶναι ἐξαιρετικὰ ἀκραία. Εἶναι δύσκολο γιὰ ὁποιονδήποτε ἔντιμο ἄνθρωπο νὰ ἀποκτήσῃ μιὰ ἀντιπροσωπευτική, ρεαλιστικὴ εἰκόνα γιὰ τὴν Κίνα μέσα σὲ ὅλον αὐτὸν τὸν ὀχετὸ λάσπης, συκοφαντίας καὶ διαστρεβλωσης.
Προτείνω ἐπ’ αὐτοῦ τὴν πρόσφατη καὶ πολὺ σοβαρὴ κι οὐσιώδη ἐκπομπὴ τῆς Ραντίκα Ντεσάι μὲ καλεσμένο τὸν γνωστὸ πολιτικὸ οἰκονομολόγο Μάικλ Χάντσον. Ἔγινε σὲ δύο μέρη, ἐδῶ τὸ πρῶτο:
Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ θεμελιώδη χαρακτηριστικὰ τοῦ συστήματος τῆς Κίνας εἶναι ὅτι τὸ κράτος ἐλέγχει τὸ κεφάλαιο καὶ ὄχι τὸ κεφάλαιο τὸ κράτος. ...Ἡ Κίνα προστάτευσε τὴν κυριαρχία της διατηρῶντας τὸ χρῆμα δημόσιο καὶ ἐκδίδοντας (δημιουργῶντας) χρῆμα γιὰ πραγματικὲς ἐπενδύσεις παράγοντας ἁπτὰ ἀγαθά. Καὶ ὄχι μεταφέροντας τὴν περιουσία σας σὲ μιὰ τάξη ἰδιοκτητῶν, ξένων στὴν πλειοψηφία τους, γιὰ νὰ σᾶς τὴν ἐνοικιάζῃ.
Πρόκειται γιὰ μιὰ εἰς βάθος ἐξέταση τῶν κύριων μυθευμάτων τῶν δυτικῶν ἐναντίον τῆς Κίνας, ὅπου ἀποσαφηνίζονται τὰ ἐξῆς κύρια σημεῖα. Τὸ πρῶτο μέρος καλύπτει τὰ τέσσερα πρῶτα θέματα. * Προσθέσαμε καὶ τὸ δεύτερο μέρος μόλις δημοσιεύτηκε, στὸ τέλος.
1. Χαρακτηρισμός τῆς οἰκονομίας τῆς Κίνας: Καπιταλιστική; Σοσιαλιστική;
2. Ἱστορικὸ τῆς ἀνάπτυξης
3. Ἀντιμετώπιση τοῦ Κόβιντ
4. Ἡ ὑποτιθέμενη φούσκα χρέους καὶ ἀκινήτων; Καὶ ἡ "Ἱαπωνικοποίηση";
5. Περιορισμένη κατανάλωση; Στασιμότητα τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου;
6. Οἱ ἐξαγωγὲς στὴν ἱστορία τῆς Κίνας
7. Ἡ νέα ἀναπτυξιακὴ στρατηγικὴ τῆς Κίνας
8. Ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Κίνας
Τὸ θεμέλιο τοῦ οἰκονομικοῦ μοντέλου τῆς Κίνας:
Ὁ σκοπὸς τῶν δημοσίων ὑποδομῶν τῆς Κίνας εἶναι νὰ μειώνουν τὸ κόστος τῆς ἐπιχειρηματικῆς δραστηριότητας, ἐπειδή οἱ ὑποδομὲς εἶναι μονοπώλιο. Εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ ἐνοχλεῖ στὴν πραγματικότητα τοὺς ἀμερικανοὺς ἐπενδυτές. Ἤθελαν νὰ ἀγοράσουν τὸ τηλεφωνικὸ δίκτυο, τὸ δίκτυο μεταφορῶν κ.ο.κ. ὥστε νὰ ἐπωφεληθοῦν χρεώνοντας μονοπωλιακὰ ἐνοίκια, ὅπως ἐπὶ Ρόναλντ Ρῆγκαν καὶ Μάργκαρετ Θάτσερ.
Ὁ πιὸ σημαντικὸς τομέας ποὺ ἡ Κίνα ἀντιμετώπισε στὸ δημόσιο εἶναι ἡ δημιουργία χρήματος καὶ οἱ τράπεζες. Οἱ ἀμερικανοὶ ἤλπιζαν ὅτι θὰ ἔρθουν ἀμερικανικὲς τράπεζες καὶ θὰ ἐκδίδουν αὐτὲς ὅλα τὰ δάνεια στὴν Κίνα, ἐπωφελούμενες ἀπὸ τὴν ἀνάπτυξη τῆς Κίνας καὶ μετατρέποντάς τα σὲ τόκους. Καὶ ἀντὶ αὐτῶν, ἡ κυβέρνηση ἐκδίδει τὰ δάνεια [ἀφοῦ τὸ χρῆμα εἶναι δημόσιο ἀγαθὸ κι ἐκδίδει τὸ δικό της ὡς κράτος] καὶ ἀποφασίζει σὲ ποιοὺς θὰ δανείσει.
Τὸ δημοκρατικὸ μοντέλο τῆς Κίνας:
Στὴν Κίνα, πρόσφατα ἀνέπτυξαν ἕναν νέο ὅρο γιὰ νὰ τὸ περιγράψουν: τὸ ἀποκαλοῦν «δημοκρατία πλήρους διαδικασίας», και πράγματι περιλαμβάνει πολλαπλὰ ἐπίπεδα διαβούλευσης μὲ τὸν λαό, ποὺ φθάνουν μέχρι τὰ πιὸ βασικὰ ἐπίπεδα τοῦ χωριοῦ καὶ τῆς πόλης, καὶ στὴν συνέχεια σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀλυσίδα [τῆς πολιτικῆς διοίκησης].
…Ὁ παραδοσιακὸς ὁρισμὸς τῆς δημοκρατίας εἶναι νὰ ἐμποδίζῃ τὴν ἀνάπτυξη μιᾶς ὀλιγαρχίας. Ὑπάρχει μόνον ἕνας τρόπος νὰ ἀποτραπῇ ἡ ἀνάπτυξη μιᾶς ὀλιγαρχίας καθὼς οἱ ἄνθρωποι γίνονται πλουσιότεροι, κι αὐτὸς εἶναι τὸ ἰσχυρὸ κράτος. …Νὰ γιατὶ ἡ ὀλιγαρχία στὴν Ἀμερικὴ καὶ τὴν Εὐρώπη εἶναι ἐλευθεριακή, δηλαδὴ θέλουν νὰ ἀπαλλάσονται ἀπὸ τὴν κυβέρνηση ἐπειδὴ τοὺς ἐμποδίζει ἀπὸ τὸ νὰ ξεζουμίσουν τὴν οἰκονομία, τοὺς ἐμποδίζει ἀπὸ νὰ τὴν καταλάβουν.
Ἄρα, χρειάζεσθε ἕνα ἰσχυρὸ κεντρικὸ κράτος γιὰ νὰ ἔχετε δημοκρατία. Οἱ ἀμερικανοὶ τὸ ἀποκαλοῦν σοσιαλισμὸ καὶ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς “δημοκρατίας” δηλαδὴ τοῦ κράτους ποὺ εἶναι πιστό στὶς ΗΠΑ, ἀκολουθεῖ τὴν ἀμερικανικὴ πολιτικὴ καὶ ἀφῆνει τὶς ἀμερικανικὲς τράπεζες νὰ χρηματοδοτοῦν τὴν οἰκονομία. Γιὰ νὰ ξεκαθαρίσουμε τοὺς ὁρισμοὺς ἐδῶ.
Ἡ Κίνα εἶναι κατ’ οὐσίαν σοσιαλιστική:
Ἂν κάτι δὲν εἶναι κερδοφόρο σὲ μιὰ καπιταλιστικὴ οἰκονομία, δὲν θὰ γίνει. Ἐνῶ στὴν περίπτωση τῆς κινεζικῆς οἰκονομίας, ἡ κινεζικὴ κυβέρνηση μπορεῖ πάντα νὰ λέῃ: “Ἂν εἶναι απαραίτητο θὰ τὸ κάνουμε ἀκόμη και ἂν δὲν εἶναι κερδοφόρο, ἐπειδὴ εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴν εὐημερία τοῦ λαοῦ ἢ τὴν παραγωγικὴ ἱκανότητα τῆς οἰκονομίας” κ.λπ. Ἔτσι, ἡ κερδοφορία απλὰ δὲν παίζει τὸν ρόλο φρένου ὅπως στὶς καπιταλιστικὲς κοινωνίες.
Νὰ προσθέσω καὶ μιὰ παρατήρηση: στὴν Κίνα τὸ οἰκονομικὸ ἔγκλημα στὰ ὑψηλὰ κλιμάκια καὶ κοινωνικὰ στρώματα, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὶς δυτικὲς δικτατορίες, διώκεται πολὺ ἔντονα.
Θεωρῶ κορυφαίας σημασίας τὴν ἀνακάλυψη καὶ διάδοση τῆς ἀλήθειας γιὰ τὴν Κίνα, εἰδικὰ στὴν παρούσα συγκυρία. Διότι κατὰ τὴν μεγάλη γεωπολιτικὴ σύγκρουση τῶν καιρῶν μας τὰ ὅσα διακυβεύονται ἀπὸ κάθε πλευρὰ εἶναι τεράστια.
Ἡ ἀντιπαλότητα καὶ ἡ σύγκρουση ΗΠΑ – Κίνας ὀφείλεται στὴν εὐθεία ἀμφισβήτηση τοῦ βλαβεροῦ μοντέλου νεοφιλελευθερισμοῦ κι ἀποικιοκρατίας – στὸ ὁποῖο οἱ ΗΠΑ, καὶ ἡ συλλογικὴ Δύση, δηλαδὴ τὸ τσοῦρμο τῶν βασσάλων, ἔχει στοιχηματίσει τὰ πάντα.
Ἀπέναντι στὸ ἰδίο ὄφελος καὶ τὴν φρικτὴ μηχανὴ θανάτου καὶ δουλείας τῶν βρυκόλακων τῆς δύσης (ὀρθότατα τοὺς χαρακτήρισε ἔτσι ὁ Πρόεδρος Πούτιν στὴν πρόσφατη νικητήρια ὁμιλία του, μετὰ τὶς ρωσσικὲς ἐκλογές) ἡ Κίνα ἔχει ὑψώσει ἀποφασιστικὰ ἕνα ἐντελῶς ἄλλο μοντέλο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο δὲν παρέκκλινε στὸν βαθμὸ ποὺ τὸ εἶχε κάνει ἡ Ρωσσία τὴν δεκαετία ’90 (πληρώνοντας τεράστιο τίμημα).
Οἱ ΗΠΑ πολὺ ἁπλὰ δὲν ἀντέχουν νὰ δοῦν κάποιους ἄλλους νὰ πετυχαίνουν, χάρη μάλιστα σὲ μία ἐντελῶς ἀντίθετη μὲ τὴν δική τους φιλοσοφία πολιτικῆς ὀργάνωσης καὶ διοίκησης. Ἐπίσης δὲν ἀντέχουν αὐτό.
Ἀνακαλύψτε τὴν Κίνα.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ, 26.03,2024
Ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ἐμπορίου φθάνει πράγματι στὸ τέλος του. Στὴν σημερινή ἐκδοση τῆς ἐφημερίδας Οὐὼλ Στρῆτ Τζέρναλ, για παράδειγμα, ὑπάρχουν κατηγορίες ὅτι πρέπει νὰ ἀπαγορεύσουμε ὅλες τὶς κινεζικές ἐξαγωγὲς ἐπειδὴ ἡ Βραζιλία ἔχει βάλει ἕναν κανόνα ἀντι-ντάμπινγκ ἐναντίον τῆς Κίνας. Ἀντι-ντάμπινγκ σημαίνει ὅτι ἡ κυβέρνηση ὑποστηρίζει τὴν ἀνάπτυξη. Φυσικά, ἡ κυβέρνηση [τῆς Κίνας] ὑποστηρίζει τὴν ἀνάπτυξη. Βάσει τοῦ ἀντι-ντάμπινγκ θὰ πρέπει νὰ ἀπαγορευτοῦν ὅλες οἱ ἀμερικανικές ἐξαγωγές, εἰδικά οἱ ἀγροτικές ἐξαγωγές, μαζὶ μὲ τὶς κινεζικές ἐξαγωγές. Πρόκειται ἁπλῶς γιὰ ἕνα νομότυπο μέσο ἀπὸ τὴν ἐλεγχόμενη ἀπὸ τὶς ΗΠΑ διεθνὴ διπλωματία γιὰ νὰ ἀπομονώσῃ τὴν Κίνα.
Στὸ δεύτερο μέρος καλύπτονται ἡ άντιμετώπιση τῆς φτώχειας στὴν Κίνα, ἡ κατοχὴ ἀπλετης γῆς γιὰ καλλιέργεια τῶν ἀναγκαίων στὶς πιὸ φτωχὲς περιοχὲς τῆς ὑπαίθρου ἀπὸ τοὺς κατοίκους, τὸ ἐντελῶς διαφορετικὸ νόημα τῆς «παγκοσμιοποίησης» τοῦ ἐμπορίου γιὰ τὴν Κίνα ἐν ἀντιθέσει μὲ τὸ νεοφιλελεύθερο καὶ ἰδεολογικὰ φορτισμένο νόημα τῶν δυτικῶν χωρῶν. Ἐπίσης έξετάζεται ἐὰν ἡ «παγίδα τοῦ χρέους» γιὰ τὴν ὁποία κατηγορεῖ ἡ Δύση τὴν Κίνα ὀφείλεται ὄντως στὰ κινεζικὰ δάνεια ἢ στὰ δυτικὰ δάνεια μὲ ὑπέρογκα ἐπιτόκια καὶ εἰδεχθεῖς ὅρους γιὰ διόγκωση ποὺ καθιστοῦν τὴν ἀποπληρωμή του ἀδύνατη.
Ἡ ἀντίληψη τῆς Κίνας γιὰ τὶς διεθνεῖς σχέσεις:
Ἂν δεῖτε τὶς κινεζικὲς ἰδέες γιὰ τὶς διεθνεῖς σχέσεις, ἡ βασικὴ ἔννοια εἶναι ἡ ἁρμονία. Ἐννοῶ ὅτι πράγματι εἶναι μία ἀπὸ τὶς θεμελιώδεις ἔννοιες τῆς κινεζικῆς σκέψης ἡ ἰδέα τῆς ἁρμονίας καὶ τῆς συμβίωσης σὲ ἁρμονικὲς σχέσεις μὲ τους ἄλλους, ἡ ὁποία σημαίνει κατανόηση τοῦ εἴδους τῆς ἐσωτερικῆς δυναμικῆς τῶν ἄλλων καὶ στὴν συνέχεια συνεργασία μαζί τους γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῶν δυνατοτήτων τους, ἀντὶ τῆς ἐπιβολῆς.
Τὸ δυτικὸ μοντέλο εἶναι αὐτὸ τῆς ἀποτύπωσης, ὅτι μὲ κάποιο τρόπο τυπώνετε τὸ μοντέλο σας πάνω σὲ κάποιους ἄλλους ἀντὶ νὰ κοιτάξετε τὶς δικές τους ἐσωτερικές δυνατότητες καὶ νὰ τοὺς βοηθήσετε νὰ κινηθοῦν πρὸς μιὰ θετικὴ κατεύθυνση.
Περισσότερα:
→ China: Local Flowers Bloom – Α′ μέρος: Τὸ πλῆρες κείμενο τῆς ἐκπομπῆς τοῦ πρώτου μέρους.
→ China in Charts – Β′ μέρος: Τὸ πλῆρες κείμενο τῆς ἐκπομπῆς τοῦ δεύτερου μέρους.