Περὶ τῆς ἐπερχόμενης γενικευμένης σύρραξης:
Ἀρκετοὶ σήμερα κατανοοῦν πλέον, ἔστω καὶ μὲ μεγάλη καθυστέρηση, ὅτι ἡ σύγκρουση δὲν ἀφορᾶ τὴν διεύρυνση τῶν παικτῶν καὶ τὴν ἐπαναμοιρασιὰ τῆς πίτας στὴν ἴδια τάξη πραγμάτων, ἀλλὰ ὅτι μιὰ νέα διεθνὴς πολυπολικὴ τάξη πραγμάτων ἔχει ἀναδυθεῖ ἔναντι τῆς ἀπερχόμενης ἀμερικανοκρατούμενης ΝΤΠ.
Ἔτσι πιστεύουν ὅτι ἡ ἐπερχόμενη σύγκρουση θὰ καθορίσει ποιὰ διεθνὴς τάξη θὰ ἐπικρατήσει.
Ἐγὼ ὅμως λέγω ὅτι οἱ λόγοι τῆς σύγκρουσης εἶναι ἄλλοι. Διότι μία κέρδισε ἤδη – καὶ αὐτὴν ἐπέλεξε γιὰ τὸ μέλλον ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν χωρῶν (πολιτισμῶν, θρησκειῶν, πολιτικῶν συστημάτων) τοῦ πλανήτη.
Ἡ σύγκρουση θὰ γίνει ἐπειδὴ οἱ χαμένοι δὲν ἀποχωροῦν ἥσυχα μετὰ τὴν ἧττα τους. Ἐπειδὴ καίτοι ἔχασαν θέλουν νὰ προξενήσουν ὅσο περισσότερο κακὸ μποροῦν. Νὰ παρασύρουν στὸν θάνατό τους ὅ,τι μποροῦν ἀπὸ τὸν κόσμο.
Ἡ σύγκρουση θὰ γίνει γιὰ νὰ σταματηθοῦν. Εἶναι «ἕνας πόλεμος γιὰ νὰ σταματήσῃ τὸν πόλεμο».
Σὲ ἕναν τέτοιο ἀξίζει κανεὶς νὰ πολεμήσῃ.
Δὲν ὑπάρχει δίκαιος πόλεμος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀμυντικό.