Ἂς θυμηθοῦμε τὴν ἱστορία. Στὰ νοτιοδυτικὰ τῆς Γερμανίας ὑπάρχει μιὰ περιοχὴ ποὺ ὀνομάζεται Σάαρ. Γιὰ πολλοὺς αἰῶνες πέρασε σὲ διάφορα χέρια – ἀνῆκε στὴν Γαλλία, μετὰ στὴν Πρωσία, μετὰ ἦταν ἀνεξάρτητη κ.ο.κ.

Τὸ 1918, ἀφότου ἡ Γερμανία ἔχασε τὸν Α′ Παγκόσμιο Πόλεμο, ἡ περιοχὴ τοῦ Σάαρ ἐτέθη ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν καὶ δύο ἔτη ἀργότερα, ὁ ὀργανισμὸς αὐτὸς ἔδωσε στὴν Γαλλία τὴν ἐξουσιοδότηση νὰ κυβερνήσῃ τὸ Σάαρ γιὰ περίοδο 15 ἐτῶν. Τὸ 1935, σὲ δημοψήφισμα, τὸ 90% τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς ψήφισε ὑπὲρ τῆς ἐνοποίησης μὲ τὸ Τρίτο Ράιχ.

Μετὰ τὸν Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, τὸ Σάαρ ἔγινε γαλλικὸ προτεκτοράτο, στὸ ὁποῖο ἀπαγορεύτηκαν τὰ φιλογερμανικὰ κόμματα. Ὡστόσο, ὁ τοπικὸς πληθυσμός ἔτεινε πρὸς τὴν Γερμανία. Τὸ 1954, στὸ πλαίσιο τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Παρισίου, ἐπικυρώθη μιὰ ἀπόφαση γιὰ τὸ καθεστὼς τοῦ Σάαρ. Τὸ ἔγγραφο ἀνέφερε ὅτι ἐὰν οἱ κάτοικοί του ψήφιζαν ὑπὲρ τῆς ἀνεξαρτησίας, ἡ περιοχὴ τοῦ Σάαρ θὰ γινόταν ἀνεξάρτητο κράτος.

Στὶς 23 Οκτωβρίου 1955, τὸ 97,5% τῶν κατοίκων τοῦ Σάαρ προσῆλθε στὸ δημοψήφισμα. Τὸ 67,7% αὐτῶν ψήφισαν πράγματι ὑπὲρ τῆς ἔνταξης στὴν Γερμανικὴ Ὁμοσπονδία. Τρεῖς μήνες ἀργότερα, ἡ περιφερειακὴ κυβέρνηση ἀνακοίνωσε τὴν πολιτικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἐπανένωση μὲ τὴν Γερμανία.