Ἡ φράση τοῦ Γάλλου Προέδρου Μακρὸν γιὰ τὸ “ἐγκεφαλικὰ νεκρὸ ΝΑΤΟ” ἔμεινε παροιμιώδης. Μάλιστα ὑπῆρξαν καὶ κάποιοι ποὺ ἐβάσισαν τὶς περισπούδαστες γεωπολιτικές τους ἐκτιμήσεις πάνω σὲ αὐτήν, ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἡ ἐπέμβαση στὴν Οὐκρανία ἐπανέφερε τὸ ΝΑΤΟ ἀπὸ τὸ κατώφλι τοῦ θανάτου.
Στὴν πραγματικότητα ἦταν ὁ Μακρὸν ποὺ ἔκανε λάθος. Τὸ ΝΑΤΟ οὐδέποτε ἦταν ἐγκεφαλικὰ νεκρό· ἀντιθέτως αὔξανε συνεχῶς τὴν παρουσία του στὴν ἀν. Εὐρώπη μεταφέροντας περισσότερα καὶ πιὸ ἐπικίνδυνα ὅπλα τὰ τελευταία ἔτη.
Μιὰ συνέντευξη μὲ τὸν φιλόσοφο Ἀλαῖν ντὲ Μπενουά, ποὺ ἀποδείχθηκε προφητική, στὸ γαλλικὸ δημοσιογραφικὸ περιοδικὸ Boulevard Voltaire, 28 Μαρτίου 2021.
Εἴχαμε ἤδη τὴν εὐκαιρία νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸ ΝΑΤΟ, ἕναν ὀργανισμὸ ποὺ λογικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε διαλυθεῖ ταυτόχρονα μὲ τὸ Σύμφωνό της Βαρσοβίας, δεδομένου ὅτι δημιουργήθηκε μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ ἀντισταθῇ στὴν ἐκλιπούσα πλέον Σοβιετικὴ Ἕνωση. Αὐτὸ ὅμως δὲν συνέβη, καθὼς ἐξελίχθηκε σὲ ἕναν τεράστιο ὀργανισμὸ “παγκόσμιας ἄμυνας” ποὺ δραστηριοποιεῖται πλέον σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ποιὲς εἶναι οἱ προτεραιότητές του σήμερα;
Ὅπως ὅλοι γνωρίζουν, οἱ δεδηλωμένοι ἐχθροί του εἶναι τώρα πρῶτον ἡ Ρωσσικὴ Ὁμοσπονδία καὶ δεύτερον ἡ Κίνα. Τὸ νέο γεγονὸς εἶναι ὅτι μὲ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Τζόσεφ (“Τζό”) Ρομπινὲτ Μπάιντεν, τὸ κόμμα τοῦ πολέμου ἐπέστρεψε. Οἱ ΗΠΑ ἔχουν ἤδη ἀρχίσει νὰ βομβαρδίζουν ξανὰ τὴν Συρία, ὁ Μπάιντεν ἀποκαλεῖ τὸν Πούτιν “δολοφόνο” καὶ μόλις υἱοθετήθηκαν νέες κυρώσεις κατὰ τῆς Κίνας. Ταυτόχρονα, βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη μία τεράστια προπαγανδιστικὴ ἐπίθεση γιὰ νὰ “ἑδραιωθῇ ὁ κεντρικὸς ρόλος τοῦ ὑπερατλαντικοῦ δεσμοῦ”, δηλαδὴ γιὰ νὰ πιστέψουν οἱ Εὐρωπαῖοι ὅτι οἱ ἐχθροὶ τῶν Ἀμερικανῶν εἶναι ἀναγκαστικὰ καὶ δικοί τους ἐχθροί.
Πρόκειται γιὰ ἐπιστροφὴ στὸν ἐκβιασμὸ γιὰ προστασία τῆς ἐποχῆς τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου: οἱ Εὐρωπαῖοι καλοῦνται νὰ εὐθυγραμμιστοῦν μὲ τὶς θέσεις τῆς Οὐάσινγκτον μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ἀμερικανικὴ προστασία, καὶ ἔτσι νὰ ὑποσχεθοῦν ὑποταγὴ στὸν Ἀνώτατο Συμμαχικὸ Διοικητὴ στὴν Εὐρώπη, ὁ ὁποῖος εἶναι, ὅπως πάντα, ἕνας ἀμερικανὸς στρατηγός. Ἐν ὀλίγοις: προτεκτοράτο ἔναντι ὑποτέλειας.
Αὐτὸ ἀναφέρεται καὶ στὸ ἀφιέρωμα ποὺ δημοσιεύθηκε πρόσφατα στὴ μηνιαία ἐφημερίδα Capital, τὸ ὁποῖο ὑπογράφουν ἀρκετοὶ ἀνώτεροι στρατιωτικοὶ ἀξιωματικοί. Τὸ λιγότερο ποὺ μποροῦμε νὰ ποῦμε εἶναι ὅτι οἱ ὑπογράφοντες δὲν μασᾶνε τὰ λόγια τους, ἀφοῦ λένε ὅτι ἡ κυριαρχία τῆς Γαλλίας ἀπειλεῖται ἄμεσα ἀπὸ τὰ σχέδια τοῦ ΝΑΤΟ…
Ἡ ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ ποὺ ἀπευθύνεται στὸν Γενικὸ Γραμματέα τοῦ ΝΑΤΟ, Γιένς Στόλτενμπεργκ, ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ Cercle de réflexion interarmées ἀποτελεῖ πράγματι ἕνα ἀληθινὸ κατηγορῶ γιὰ τὸ σχέδιο “ΝΑΤΟ 2030”, τὸ ὁποῖο καθορίζει τὶς ἀποστολὲς τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὰ ἑπόμενα δέκα χρόνια. Τὸ ἔργο αὐτὸ περιγράφεται ὡς “μνημεῖο εἰρηνικῆς κακοπιστίας”, τὸ ὁποῖο ἔχει τὸ πλεονέκτημα ὅτι εἶναι σαφές. Ἀλλὰ πρέπει νὰ προχωρήσουμε περισσότερο ἂν θέλουμε νὰ καταλάβουμε τί διακυβεύεται.
30/04/20 – Δώδεκα ὑψηλόβαθμοι στρατιωτικοὶ ποὺ ἔχουν ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴν ὑπηρεσία καὶ εἶναι μέλη τοῦ Cercle de réflexion interarmées (δεξαμενὴ σκέψης μεταξὺ τῶν στρατευμάτων) ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῆς Γαλλίας στὴν ἑπόμενη στρατιωτικὴ ἄσκηση τοῦ ΝΑΤΟ.
(αὐτόματη μετάφραση ἀπὸ τὰ γαλλικά)
Τὸ σημαντικὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι τὸ δόγμα τοῦ ΝΑΤΟ ἐξελίσσεται σταθερὰ τὰ τελευταία χρόνια πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς ἐνσωμάτωσης τοῦ πυρηνικοῦ πολέμου σὲ ὅλα τὰ στάδια τῆς μάχης. Τὸ 2008, τὸ ΝΑΤΟ ἀρνήθηκε ἤδη νὰ ὑπογράψει τὸ Εὐρωπαϊκὸ Σύμφωνο Ἀσφαλείας ποὺ πρότεινε ἡ Μόσχα. Τὸ 2010, στὴ σύνοδο κορυφῆς τῆς Λισσαβόνας, ἡ βαλλιστικὴ πυραυλικὴ ἄμυνα τῶν ΗΠΑ στὴν Εὐρώπη στρεφόταν σαφῶς κατὰ τοῦ “ρωσσικοῦ ἐχθροῦ”. Ἀπὸ τὸ 2015 καὶ μετά, οἱ πρῶτοι ἀμερικανικοὶ ἀντιπυραυλικοὶ πύραυλοι σὲ πακέτα τῶν 24 ἐκτοξευτῶν Mk 41, ποὺ εἶναι ἐγκατεστημένοι σὲ ὅλη τὴν εὐρύτερη περίμετρο τῆς Ρωσσίας, ἦταν πλέον σχεδιασμένοι ὄχι μόνον γιὰ νὰ ἐπιτρέπουν ἀμυντικὰ πυρὰ ἀλλὰ καὶ ἐπιθετικά. Τὸ 2019, οἱ ΗΠΑ κατήργησαν τὴν συνθήκη γιὰ τὰ πυρηνικὰ ὄπλα μέσου βεληνεκοῦς (INF) ποὺ ὑπογράφηκε τὸ 1987 ἀπὸ τὸν Γκορμπατσὼφ καὶ τὸν Ρήγκαν.
Μόλις πρόσφατα, μία ὁμάδα δέκα ἐμπειρογνωμόνων ποὺ διόρισε ὁ Στόλτενμπεργκ, στὸ βιβλίο της “NATO 2030: United for a New Era”, ὑποστήριξε τὴν ἀνάπτυξη νέων πυρηνικῶν πυραύλων μεσαίου βεληνεκοῦς ἐξοπλισμένων μὲ πυρηνικὲς βόμβες B61-12 στὴν Εὐρώπη. Αὐτό μᾶς φέρνει πίσω στὴν ἔννοια τῆς “πρώτης πυρηνικῆς ἐπίθεσης”. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ἔννοια τοῦ τακτικοῦ πυρηνικοῦ πλήγματος στὸ θέατρο ἔχει ἐπανέλθει ὡς σενάριο καὶ ὅτι τὸ ΝΑΤΟ βλέπει πλέον τὴν Εὐρώπη ὡς τὸ μελλοντικὸ πεδίο μάχης του, μὲ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες νὰ παραμένουν φυσικὰ ὁ μοναδικὸς κυρίαρχος τοῦ μηχανισμοῦ πρὸς τὴν πυρηνικὴ ἐπιλογή.
Πρὶν ἀπὸ δυὸ χρόνια, ὁ Ἐμανουὲλ Μακρὸν προκάλεσε αἴσθηση ὅταν δήλωσε ὅτι τὸ ΝΑΤΟ εἶναι “ἐγκεφαλικὰ νεκρό”, μία δήλωση ποὺ ἑρμηνεύτηκε ὡς ἔκκληση πρὸς τοὺς Εὐρωπαίους νὰ δημιουργήσουν μία δική τους κοινὴ ἄμυνα. Προφανῶς, αὐτὸ δὲν ἴσχυε.
Στὴν συνέντευξη στὴν ὁποία ἀναφέρεστε, ὁ Μακρὸν εἶπε ἐπίσης ὅτι «ἐὰν δεχθοῦμε ὅτι ἄλλες μεγάλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων τῶν συμμάχων, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν φίλων, βάζουν τὸν ἑαυτό τους σὲ θέση νὰ ἀποφασίζουν γιὰ ἐμᾶς, τὴν διπλωματία μας, τὴν ἀσφάλειά μας, τότε δὲν εἴμαστε πλέον κυρίαρχοι». Αὑτὰ ποὺ εἶπε ὁ ἀρχηγὸς τοῦ κράτους ἦταν χρυσάφι. Ὅμως, ἀλίμονο! Ἀρκέστηκε στὸ νὰ σφυρίζῃ, ἀφοῦ τὸ ἀναμενόμενο ἅλμα πρὸς τὰ ἐμπρὸς δὲν πραγματοποιήθηκε. Ὅταν τὸ 2009 ὁ Νικολὰ Σαρκοζὺ ἀποφάσισε νὰ ἐπανεντάξει τὴν Γαλλία στὴν στρατιωτικὴ δομὴ τοῦ ΝΑΤΟ, διατυμπάνιζε ἐπίσης τὸ γεγονὸς ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καταργοῦσε ἕνα ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἐγκαθίδρυση μίας εὐρωπαϊκῆς ἄμυνας. Αὐτὸ ἦταν ἐξίσου ἀπατηλό. Ἢ ἐξίσου παραπλανητικό.
Ἀκόμη πιὸ σημαντικό: μετὰ τὶς δηλώσεις τοῦ Ντόναλντ Τρὰμπ ποὺ ἔγειραν τὸ φόβητρο τῆς ἀποδέσμευσης τῆς Οὐάσινγκτον, θὰ περίμενε κανεὶς ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι θὰ ἀνησυχοῦσαν πιὸ σοβαρὰ γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῆς δικῆς τους ἀσφάλειας. Συνέβη ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Ὅλες οἱ εὐρωπαϊκὲς κυβερνήσεις συναγωνίστηκαν μεταξὺ τοὺς σὲ χειρονομίες ὑποταγῆς ἐλπίζοντας νὰ ἐπηρεάσουν τὴν θέση τῶν ΗΠΑ. Ὅλοι τους ἔκαναν μία ἐπίδειξη ἀτλαντισμοῦ σὰν νὰ ἔπαιζαν σὲ ἀγώνισμα, σὲ θέματα ὅπως ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς Κίνας καὶ τῆς Ρωσσίας ὡς νέων κοινῶν ἐχθρῶν, ἡ προσθήκη τοῦ διαστήματος στὰ θέατρα ἐπιχειρήσεων τοῦ ΝΑΤΟ ἢ ἡ πρόσβαση τῶν ΗΠΑ στὰ εὐρωπαϊκὰ ἐξοπλιστικὰ προγράμματα. Ἡ ἴδια ἡ Γαλλία ἔχει τελικὰ εὐθυγραμμιστεῖ μὲ τὶς ἀμερικανικὲς θέσεις καὶ δὲν ἔχει πλέον πρωτότυπη φωνὴ σὲ κανένα θέμα. Ἂν δὲν ἴσχυε αὐτό, θὰ ξεκινοῦσε μὲ τὴν ἀποδέσμευση ἀπὸ τὶς κυρώσεις κατὰ τῆς Ρωσσίας καὶ θὰ ἀποκαθιστοῦσε τὶς διπλωματικὲς σχέσεις μὲ τὴν Συρία!
Μία εὐρωπαϊκὴ ἄμυνα δὲν πρόκειται νὰ δημιουργηθῇ γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν Γερμανία, δὲν τὴν ἐπιθυμεῖ, ὄχι μόνο ἐπειδὴ τὴν θεωροῦν πολὺ ἀκριβῆ καὶ φαντάζονται ὅτι τὰ καλὰ αἰσθήματα ἀρκοῦν γιὰ νὰ ρυθμίσουν τὴν ἰσορροπία δυνάμεων, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ γνωρίζουν πολὺ καλὰ ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπερασπιστῇ τὴν Εὐρώπη χωρὶς νὰ πάρῃ τὴν θέση τοῦ ΝΑΤΟ, τὸ ὁποῖο εἶναι τὸ καταφύγιό της. Ὅπως λέει ὁ στρατηγὸς Βίνσεντ Ντεπόρτ (Vincent Desportes), «ὅσο περισσότερο ἡ ἀμερικανικὴ ὀμπρέλα εἶναι μία χίμαιρα, τόσο περισσότερο οἱ Εὐρωπαῖοι προσκολλῶνται σὲ αὐτήν». Ἐνῶ οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἔχουν στρατιωτικὸ προϋπολογισμὸ σχεδὸν 750 δις δολλάρια (σὲ σύγκριση μὲ τὰ λιγότερο ἀπὸ 70 δις δολλάρια τῆς Ρωσσίας), οἱ στρατιωτικοὶ προϋπολογισμοὶ τῶν περισσότερων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν εἶναι πενιχροί, καὶ οἱ ἴδιες αὐτὲς χῶρες προτιμοῦν νὰ ἀποκτοῦν ἀμερικανικὰ πολεμικὰ ἀεροπλάνα καὶ βαλλιστικὰ συστήματα ἀντὶ γιὰ εὐρωπαϊκά, προκειμένου νὰ ἱκανοποιήσουν τὸ ἀμερικανικὸ στρατιωτικό-βιομηχανικὸ σύμπλεγμα.
Ὁ Μακρὸν ἔκανε μεγάλο λάθος ποὺ μίλησε γιὰ “ἐγκεφαλικὰ νεκρό” ΝΑΤΟ. Τὸ ΝΑΤΟ δὲν εἶναι καθόλου ἐγκεφαλικὰ νεκρό. Ἡ Εὐρώπη εἶναι, ἀφοῦ ἀρνεῖται νὰ ἐξοπλιστῇ μὲ τὰ μέσα τῆς ἰσχῦος. Ὁ στρατηγὸς Ντεπόρτ ἐπίσης τὸ λέει εὐθέως: «Τὸ ΝΑΤΟ ἀποτελεῖ ἀπειλὴ γιὰ τὴν Εὐρώπη», πρὶν προσθέσει ὅτι «τὸ μέλλον τῆς Εὐρώπης εἶναι εὐρασιατικό, ὄχι εὐρωατλαντικό». Μιὰ προφανῆς πραγματικότητα ποὺ κανεὶς δὲν φαίνεται νὰ θέλῃ νὰ ἀναγνωρίσῃ. Ἡ ἀφύπνιση θὰ εἶναι τρομερή.
Ἀλαῖν ντὲ Μπενουά
Ὁ γάλλος φιλόσοφος Alain de Benoist εἶναι ὁ κορυφαῖος στοχαστὴς τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ῥεύματος ποὺ ἀρχικὰ ἀναφερόταν ὑπὸ τὴν γενικὴ ὀνομασία ‘Νέα Δεξιά’, μιᾶς σχολῆς πολιτικῆς σκέψης ποὺ ἱδρύθηκε στὴ Γαλλία τὸ 1968 μὲ τὴν δημιουργία τῆς GRECE (Ὁμάδα Ἔρευνας καὶ Μελέτης γιὰ τὸν Εὐρωπαϊκὸ Πολιτισμό). Μέχρι σήμερα παραμένει ὁ κύριος εκπρόσωπός της, ἐνῶ ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ ἔτη ἀπέρριψε τὸν χαρακτηρισμὸ ‘Νέα Δεξιά’. Εἶναι ἐπίσης γνωστὸς γιὰ τὶς φιλοσοφικὲς καὶ γεωπολιτικές του θέσεις, γραπτὰ καὶ ὁμιλίες περὶ ἑνὸς πολυπολικοῦ κόσμου καὶ διεθνοῦς τάξης, ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο δεκαετίες.
Σχετικὰ ἄρθρα
