Πρὶν λίγες ἡμέρες ὁ Πρόεδρος Πούτιν, σὲ συνάντησή του μὲ τὶς μητέρες τῶν στρατιωτῶν στὸ μέτωπο, παραδέχτηκε ὅτι ἔκανε λάθος πρὶν ὀκτὼ ἔτη, ὅταν πίστευε ὅτι μιὰ εἰρηνευτικὴ συμφωνία γιὰ τὸ Ντονμπάς θὰ ἦταν ἐφικτὴ μὲ τοὺς δυτικοὺς – ποὺ ἔλεγχαν τότε ἤδη τὴν Οὐκρανία, μετὰ τὸ πραξικόπημα Μαϊντάν.
Ἡ Πλατεῖα Ἀνεξαρτησίας τοῦ Κιέβου σὲ δυὸ δραματικὰ διαφορετικὲς φάσεις: Ἀριστερὰ ὅπως ἦταν στὶς 22 Ἀπριλίου 2009 κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐκδήλωσης “Χαμογέλα Οὐκρανία! Τὸ χαμόγελο νικᾷ τὴ κρίση”, καὶ δεξιὰ ὅπως ἦταν στὶς 20 Φεβρουαρίου 2014 μετὰ τὴ χειρότερη μέρα συγκρούσεων τοῦ τελευταίου τετραμήνου, ποὺ ἄφησαν περίπου 100 νεκρούς, ἑκατοντάδες τραυματίες, καὶ τὴν χώρα στὰ πρόθυρα ἐμφυλίου.
Τὸ 2014, ὁ Πούτιν ἐνήργησε βάσει ἐντολῆς τοῦ ρωσσικοῦ κοινοβουλίου νὰ χρησιμοποιήσῃ στρατιωτικὴ δύναμη στὴν Οὐκρανία, καὶ ὄχι μόνο στὴν Ταυρίδα. Πράγματι, ἡ Μόσχα ἔσωσε τὶς πόλεις τοῦ Ντονὲτσκ καὶ τοῦ Λουγκὰνσκ ἀπὸ τὴν κατάληψη τοῦ στρατοῦ τοῦ Κιέβου, νικῶντας τὶς οὐκρανικὲς δυνάμεις. Ἀντὶ ὄμως νὰ ἐκκαθαρίσῃ ὁλόκληρες τὶς δύο περιφέρειες τοῦ Ντονμπὰς καὶ νὰ τὶς δεχθῇ στὴν ἐπικράτειά της ὅπως τὴν Ταυρίδα – αἴτημα ποὺ εἶχαν ἀπευθύνει ἀπὸ τότε οἱ ἀρχὲς τῶν δύο περιφερειῶν – ἡ Ρωσσία σταμάτησε καὶ συμφώνησε σὲ κατάπαυση τοῦ πυρὸς καὶ αὐτονομία τοῦ Ντονμπὰς ἐντὸς τοῦ οὐκρανικοῦ κράτους, μὲ τὴν μεσολάβηση τῆς Γερμανίας καὶ τῆς Γαλλίας ὡς ἐγγυήτριες δυνάμεις, στὸ Μίνσκ.
Οἱ διαπραγματεύσεις καὶ οἱ εἰρηνευτικὲς συνθῆκες ποὺ ἀκολούθησαν ἦταν μιὰ καλὴ εὐκαιρία γιὰ τὶς νέες, τότε, ἀρχὲς τοῦ Κιέβου νὰ διευθετήσουν τὸ ζήτημα τοῦ Ντονμπὰς καὶ νὰ ἀποκαταστήσουν τὶς σχέσεις μὲ τὴν Μόσχα. Στὴν πραγματικότητα τὸ Κίεβο, καὶ οἱ δυτικοὶ “συμβουλάτορές” του, οὐδέποτε εἶχαν τὴν πρόθεση νὰ ἐφαρμόσουν τὶς συνθῆκες τοῦ Μίνσκ. Ὁ μόνος τους σκοπὸς ἦταν νὰ ἐξαγοράσουν χρόνο γιὰ νὰ ἐξοπλιστοῦν καλλίτερα μὲ τὴν βοήθεια τῶν δυτικῶν καὶ τοῦ ΝΑΤΟ ἐναντίον τοῦ Ντονμπάς, ὅπως παραδέχτηκε ἀργότερα ὁ πρώην Οὐκρανὸς Πρόεδρος Ποροσένκο. Ὁ ἀπώτατος στόχος τῶν δυτικῶν ἦταν βεβαίως ἡ Ρωσσία.
Μέχρι ἀρκετὰ ἀργά, τὸν Ἰανουάριο 2022, ὁ Πούτιν ἤλπιζε ὅτι ὑπῆρχε ἀκόμη μιὰ τελευταία δυνατότητα γιὰ διευθέτηση τῆς κατάστασης μὲ τοὺς Γερμανοὺς καὶ τοὺς Γάλλους, καθὼς καὶ μὲ τὴν ἡγεσία τῶν ΗΠΑ. Μέχρι ποὺ οἱ δυτικοὶ ἔδωσαν τὸ πράσινο φῶς σὲ ὑπόγειες συνομιλίες μὲ τὸν Ζελένσκυ γιὰ ἀπόκτηση πυρηνικῶν. Καὶ ὅλη ἡ ρωσσικὴ ἡγεσία συνειδητοποίησε μέχρι ποῦ προτίθονται νὰ φθάσουν οἱ δυτικοὶ ἀπὸ τὸ μῖσος τους, καθὼς ὁ Ζελένσκυ ἔκανε τὴν μοιραία ἐκείνη ἐμφάνιση στὴν Διάσκεψη τοῦ Μονάχου, 19 Φεβρουαρίου 2022, ζητῶντας δημοσίως πιὰ πυρηνικὰ ὅπλα.
Σήμερα ὁ Πούτιν ἔχει μετανιώσει. Ὄχι γιὰ τὴν ἀπόφαση τῆς εἰδικῆς στρατιωτικῆς ἐπιχείρησης τὸν περασμένο Φεβρουάριο, ἀλλὰ ὅτι ὀκτὼ χρόνια πρίν, ἡ Μόσχα δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἐμπιστευθεῖ τὸ Κίεβο, τὸ Βερολίνο καὶ τὸ Παρίσι καί, ἀντιθέτως, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε βασιστεῖ στὴν δική της στρατιωτικὴ ἰσχὺ γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν ρωσσόφωνων περιοχῶν τῆς Οὐκρανίας ἐγκαίρως.
Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἡ ἐπανένωση [τοῦ Ντονμπὰς μὲ τὴν Ρωσσία] θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε πραγματοποιηθεῖ νωρίτερα. Πιθανῶς δὲν θὰ ὑπῆρχαν τόσες πολλὲς ἀπώλειες μεταξὺ τῶν ἀμάχων καὶ δὲν θὰ εἶχαν σκοτωθεῖ τόσα πολλὰ παιδιὰ ἀπὸ τοὺς βομβαρδισμοὺς κ.ο.κ.
— Βλαδίμηρος Πούτιν, συνάντηση μὲ τὶς μητέρες στρατιωτῶν, Μόσχα 25 Νοεμβρίου 2022.
Πόσο πιθανὸ θὰ ἦταν τώρα ἢ στοὺς ἐπόμενους μῆνες νὰ γίνουν διαπραγματεύσεις μεταξὺ Μόσχας καὶ Κιέβου (δηλαδὴ Οὐάσινγκτον) γιὰ κάποια λύση στὴν Οὐκρανία;
Μία συμφωνία τύπου Μὶνσκ γιὰ κατάπαυση τοῦ πυρὸς θὰ ἦταν ἄλλο ἕνα λάθος τῆς Μόσχας, ποὺ τὸ πιθανότερον θὰ ἐπέτρεπε στὸ Κίεβο καὶ στοὺς ὑποστηρικτές του νὰ προετοιμαστοῦν γιὰ νὰ ξαναρχίσουν τὶς μάχες σὲ μία ἄλλη χρονικὴ στιγμὴ ποὺ θὰ ἐπέλεγαν. Εἶναι μᾶλλον ἀπίθανο νὰ περιμένῃ κανεῖς ἀπὸ τὴν ρωσσικὴ ἡγεσία νὰ ἐπαναλάβῃ ἕνα τέτοιο λάθος πού, ὅπως διαπίστωσαν, κόστισε πολὺ ἀκριβὰ σὲ ζωὲς ἀμάχων καὶ στρατιωτῶν.
Οἱ δηλώσεις ἀπὸ τὸ Κρεμλίνο περιορίζονται στὴν τυπικὴ φράση “παραμένουμε ἀνοιχτοὶ σὲ διαπραγματεύσεις”. “Βέβαια”, προσθέτουν, “λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν τὴν νέα γεωπολιτικὴ πραγματικότητα”. Μετάφραση: οἱ τέσσερις περιφέρειες ποὺ προσχώρησαν στὴν Ρωσσία δὲν εἶναι συζητήσιμες κἄν.
Ἀκόμη κι ἂν ἀπὸ κάποιο θαῦμα οἱ δυτικοὶ θὰ ἦταν πρόθυμοι νὰ διαπραγματευθοῦν τὴν λήξη τῆς οὐκρανικῆς σύγκρουσης, εἶναι ἀδὐνατον νὰ ἐμπνεύσουν πάλι τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ προϋποθέτει ἡ ὑπογραφὴ μιᾶς νέας συνθήκης. Ἡ Δύση ἔχει ἀπωλέσει πλήρως τὴν ὅποια ἀξιοπιστία της.
Ἐπιπλέον, τὸ κύριο ζήτημα γιὰ τὴν Ρωσσία εἶναι ἡ ἐπέκταση τοῦ ΝΑΤΟ πρὸς ἀνατολὰς κατὰ παραβίαση προηγουμένων συμφωνιῶν. Ὁποιαδήποτε διαπραγμάτευση θὰ ξεκινοῦσε ἀπὸ αὐτὴν τὴν βάση: ἐπιστροφὴ τοῦ ΝΑΤΟ πίσω στὸ σύνορο τοῦ 1997.
Πρὸς τὸ παρὸν τίποτε τέτοιο δὲν διαφαίνεται στὶς προθέσεις τοῦ ΝΑΤΟ. Ἀντιθέτως ἐπεκτείνει τὶς προκλήσεις του στὴν Βαλτικὴ θάλασσα καὶ ἔχει βλέψεις στὴν Ἀρκτικὴ ζώνη. Εἶναι καλῶς γνωστὸ ὅτι ΗΠΑ καὶ ΗΒ ἐποφθαλμιοῦν ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια τοὺς φυσικοὺς πόρους τῆς Σιβηρίας, ἔχοντας ἐργαλειοποιήσει καὶ τὴν Νορβηγία σὲ αὐτό. Ἡ βεβιασμένη εἴσοδος τῆς Φινλανδίας στὸ ΝΑΤΟ, μιᾶς χώρας ποὺ δὲν ἀντιμετωπίζει ἀπολύτως καμμία ἀπειλὴ ἀπὸ τὴν Ρωσσία, κατὰ παραβίαση μάλιστα τῶν συνθηκῶν οὐδετερότητας ποὺ ἔχει ἀπὸ δεκαετίες μὲ τὴν Ρωσσία, ἀποτελεῖ μία ἀκόμη ἐπιβεβαίωση τῶν πραγματικῶν σκοπῶν τοῦ ΝΑΤΟ.
Εἶναι ἀδύνατον μέσα σὲ αὐτὲς τὶς συνθῆκες νὰ γίνῃ ὁποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Ἡ Ρωσσία οὔτως ἢ ἄλλως δὲν θὰ σταματήσει ὅπως τὸ 2014· δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος γι’ αὐτὸ καὶ γνωρίζει πολὺ καλὰ μὲ ποιοὺς ἔχει νὰ κάνῃ. Στὸ ΝΑΤΟ οἱ μάσκες ἔχουν πέσει· θὰ διατηρήσουν ὅσο μποροῦν τὸ πεδίο μάχης στὴν Οὐκρανία, ἀδιαφορῶντας πλήρως γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς χώρας καὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐπίσης θὰ προσπαθήσουν νὰ δημιουργήσουν νέα μέτωπα σπρώχνοντας ἄλλες χῶρες στὴν ἀν. Εὐρώπη σὲ ἄλογη ἐπιθετικότητα.
Ἑν κατακλείδι
Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι ἐὰν τὸ ΝΑΤΟ θὰ συνεχίσῃ νὰ ἀποτελῇ ἀπειλὴ γιὰ τὴν Ρωσσία ἀλλὰ ἐὰν θὰ μπορέσῃ νὰ συνεχίσῃ. Καὶ γιὰ πόσο ἀκόμη.
Τὰ ὁπλικὰ ἀποθέματα τῶν περισσοτέρων χωρῶν τοῦ ΝΑΤΟ ἔχουν σχεδὸν ἐξαντληθεῖ. Μόνον οἱ μεγαλύτερες χῶρες ὅπως ἡ Γερμανία, ἡ Γαλλία κ.ἄ. ἔχουν ἀκόμη ἀποθέματα. Οἱ ΗΠΑ ἐπίσης ἀντιμετωπίζουν σοβαρὸ πρόβλημα δραστικῆς μειώσεως ἀποθεμάτων σὲ πολλοὺς τύπους ὅπλων καὶ πυρομαχικῶν. Ὅλες οἱ παραπάνω χῶρες ἔχουν ἕνα ἀκόμη σοβαρότερο πρόβλημα: τὴν ἀναπλήρωση τοῦ πολεμικοῦ ὑλικοῦ. Ὁ ἄφρονος νεοφιλελευθερισμὸς τῶν τελευταίων δεκαετιῶν ἔχει καταστρέψει μέγα μέρος τῆς παραγωγικῆς βάσεως σὲ πολλοὺς κλάδους, καὶ ἡ ἀναπλήρωση ἀντὶ νὰ χρειάζεται ἑβδομάδες ἢ ἔστω λίγους μῆνες, χρειάζεται χρόνια. Τὸ τελικὸ κόστος εἶναι ἰδιαιτέρως αὐξημένο γιὰ διάφορους λόγους.
Ἡ Ρωσσία ἀντιθέτως ἔχει ἕναν ἰσχυρὸ παραγωγικὸ τομέα καὶ ἡ ἀμυντική της βιομηχανία εἶναι κρατικοποιημένη. Ὄχι μόνον ἔχει ἄφθονα ἀποθέματα ἀλλὰ τὰ ἐργοστάσιά της ὅλους αὐτοὺς τοὺς μῆνες λειτουργοῦν μὲ δύο καὶ συχνὰ μὲ τρεῖς βάρδιες, δηλαδὴ ὅλο τὸ εἰκοσιτετράωρο. Τὸ μόνο ποὺ φαίνεται νὰ μειώνεται στὴν Ρωσσία εἶναι ὁ ἀποθηκευτικὸς χῶρος γιὰ τὸ παντὸς εἴδους πολεμικὸ ὑλικό της. Ἐπιπλέον συνεχίζει νὰ παράγῃ ὁπλικὰ συστήματα ἐξυπηρετῶντας τὶς παραγγελίες τρίτων χωρῶν.
Ἄν καὶ ἡ σύγκρουση παρουσιάζεται ἀπὸ ἀδαεῖς δημαγωγοὺς ὡς μεταξὺ NATO καὶ Ρωσσίας πρὸς πρόκληση ἐντυπώσεων μιᾶς πλασματικῆς ἰσχύος πολλῶν χωρῶν ἐναντίον μίας καὶ δῆθεν “ἀπομονωμένης”, θὰ πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι τὸ ΝΑΤΟ εἶναι ἕνα στρατιωτικὸ μπλόκ καὶ ὅτι ἡ Ρωσσία εἶναι μέλος ἑνὸς στρατιωτικοῦ μπλὸκ ἐπίσης, τοῦ SCO (Shanghai Organization Cooperation, Ὀργανισμὸς Συνεργασίας Σανγκάης). Καὶ διόλου ἀπομονωμένη ἀλλὰ μὲ ἰσχυροὺς συμμάχους ὅπως ἡ Κίνα, ἡ Ἰνδία καὶ τὸ Ἰράν, σὺν τὰ λοιπὰ μέλη τοῦ SCO. Tέσσερις χῶρες τοῦ SCO εἶναι πυρηνικὲς δυνάμεις: ἡ Ρωσσία, ἡ Κίνα, ἡ Ἰνδία, καὶ τὸ Πακιστάν. Ἡ Β. Κορέα, ἐπίσης πυρηνικὴ δύναμη, δὲν μετέχει ἐπίσημα στὸν SCO ἀλλὰ εἶναι ἀμυντικὸς σύμμαχος τῆς Κίνας.
Ἐπίθεση τοῦ ΝΑΤΟ πρὸς τὴν Ρωσσία, ἔστω καὶ ἀπὸ μία χώρα του, σημαίνει ὅτι οἱ ἄλλες χῶρες τοῦ SCO θὰ προστρέξουν. Εἰδικὰ μὲ τὴν Κίνα ὑπάρχει ἰδιαίτερα ἐνισχυμένη ἀμυντικὴ συμφωνία, καθὼς καὶ μὲ τὸ Ἰράν. Τὸ τὶ συνιστᾷ “ἐπίθεση” γίνεται ἀντιληπτὸ διαφορετικὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς χῶρες, ἀπ' ὅτι στὸ ΝΑΤΟ. Θὰ ἦταν ἀδύνατον νὰ ὑπερβῇ ἡ τωρινὴ σύγκρουση τὰ γεωγραφικὰ ὅρια τῆς Οὐκρανίας καὶ νὰ μὴν δοῦμε στρατιωτικὴ ἐμπλοκὴ ἀπὸ κάποια ἢ κάποιες χῶρες τοῦ SCO. Καὶ ἐκτιμῶ ὅτι εἶναι ἀπίθανο νὰ μὴν ὑπάρξῃ κλιμάκωση, δεδομένων τῶν ἐχθρικῶν κινήσεων τοῦ ΝΑΤΟ στὴν Ἀρκτική.
Ὅμως ἡ πολιτικὴ κατάσταση μεταβάλλεται ταχύτατα. Εἰδικὰ στὴν ἀνατολικὴ Εὐρώπη οἱ πολίτες πολλῶν χωρῶν εἶναι ὀργισμένοι μὲ τοὺς προδοτικοὺς πολιτικούς τους, ποὺ σέρνονται στὶς ἐντολὲς τῶν ΗΠΑ ἐξυπηρετῶντας ξένα συμφέροντα καὶ ἐχθρικὰ γιὰ τὶς χῶρες τους. Τὸ ρεῦμα τοῦ ἀντι-ἀμερικανισμοῦ ἔχει διογκωθεῖ σὲ ἐλάχιστο χρονικὸ διάστημα καὶ αὐξάνεται διαρκῶς. Ἡ ἀκρίβεια σὲ ἀναγκαῖα ἀγαθὰ ὅπως ἡ ἐνέργεια καὶ τὰ τρόφιμα δὲν εἶναι ἀσήμαντο πρᾶγμα. Λέγεται ὅτι “μεταξὺ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἀναρχίας ὑπάρχουν ἐννέα γεύματα”. Μπορεῖ οἱ προδοτικοὶ πολιτικοὶ νὰ συνεχίζουν τὴν καταστροφικὴ γιὰ τὶς χῶρες τους πορεία ἀλλὰ κάθε ἡμέρα ποὺ περνάει αὐτὸ θὰ γίνεται ὁλοἐνα καὶ δυσκολότερο.
Στὴν Ε.Ε. ἔχουν ξεσπάσει σοβαρὲς ἐσωτερικὲς διαφωνίες. Ὑπάρχει ἔντονη δυσαρέσκεια γιὰ τὴν χυδαία κερδοσκοπία τῶν ἀμερικανῶν εἰς βάρος τους, καθὼς καὶ μὲ τὸ ὅλο βρώμικο παιχνίδι στὸ ὁποῖο τοὺς ἐνέπλεξαν οἱ ἀγγλοσάξωνες. Ἀλλὰ οἱ ἴδιοι φταῖνε ποὺ ἄφησαν τὸ παρἀλογο μῖσος τους κατὰ τῆς Ρωσσίας νὰ τοὺς τυφλώσῃ μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξαπατηθοῦν εὔκολα. Οἱ σπασμωδικὲς ἀντιδράσεις τους ὅμως ἀπέναντι στὴν ἀπολύτως δικαιολογημένη εἰδικὴ στρατιωτικὴ ἐπιχείρηση τῆς Ρωσσίας ἔχουν βαρύτατες συνέπειες, ποὺ διόλου δὲν ὑπολόγισαν. Πολὺ ἁπλὰ οἱ εὐρωπαῖοι τὸ παρατράβηξαν. Σὲ πραγματικὰ ἀκραῖο βαθμό.
Εἶναι ἀδύνατον ἡ ἴδια ἡ ΕΕ νὰ ἐπιβιώσῃ ἀπὸ κάτι τέτοιο. Ἤδη ἡ συμμετοχὴ στὸν ὀργανισμὸ αὐτὸν τίθεται ὑπὸ ἀμφισβήτιση ἀπὸ ὁλοένα καὶ μεγαλύτερη μερίδα πολιτῶν, διανοούμενων, καὶ ὁρισμένων λιγότερο ἀσύνετων πολιτικῶν, κάτι ποὺ μέχρι πρότινος θεωροῦταν ἀδιανόητο. Ὁ Πρόεδρος Πούτιν εἶχε σχολιάσει πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἄτυπη σύγκρουσή τους μὲ τὸ ΝΑΤΟ στὴν Οὐκρανία ὅτι “δὲν ἔχουμε κἂν ἀρχίσει ἀκόμη”. Θὰ προσέθετα “οὔτε ἐμεῖς”.
Σχετικὰ ἄρθρα
