Μιὰ σύντομη, εὔθυμη ἱστορία ἀπὸ τὸν ἱστοριολαογράφο Πέτρο Σκουτέλα, καὶ τὸ βιβλίο του «Εὔθυμα κι εὐτράπελα σταχυολογήματα» (Ἀθήνα, 2005).

Τὶ σημαίνει Δύση, ποιοὶ εἶναι οἱ δυτικοί, τὶ ἀναφέρεται ὡς “δυτικὸς πολιτισμός”, καὶ γιατὶ ἐμεῖς δὲν εἴμαστε δυτικοί.

Δὲν ὑπάρχουν καταληκτικῶς πολλὲς ἀναγνώσεις σὲ ὅλο αὐτὸ ποὺ συμβαίνει γύρω μας, ἐντὸς κι ἐκτὸς χώρας. Μία εἶναι ἡ ἀνάγνωσις: ἤ Ἐλεύθερος ἤ …τίποτα!!!
— Γράφει ἡ Φιλονόη.

Στὶς 15 Δεκεμβρίου, ὥρα Μόσχας 11:20 πμ ἔλαβε χώρα μιὰ συνομιλία Πούτιν – Ξί, ὅπου κάποια ἀπόφαση ὁριστικοποιήθηκε. Τὴν ἴδια ὥρα σὲ κάποιο ἄλλο προάστιο τῆς Μόσχας τὸ τελεσίγραφο-πού-δέν-ἦταν-τελεσίγραφο τῆς Ρωσσίας στὶς ΗΠΑ, νὰ μαζέψουν τὸ ΝΑΤΟ καὶ νὰ ξεκουμπιστοῦν ἀπὸ τὴν ἀν. Εὐρώπη, ἐπιδόθηκε στὴν Ὑφυπουργὸ Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ σὲ δύο κύρια ἔγγραφα, ἕνα γιὰ τὶς ΗΠΑ καὶ ἕνα γιὰ τὸ ΝΑΤΟ. Στὶς 15 Δεκεμβρίου ἡ ἐφημερίδα Tehran Times κυκλοφόρησε τὸ περίφημο πρωτοσέλιδό της μὲ χάρτη στόχων στὸ Ἰσραήλ.

Αὐτὴ ἡ φράση, εἶναι καλῶς γνωστό ὅτι ἐμπεριέχει καὶ ἐκφράζει τὴν οὐσία τοῦ Σιιτικοῦ ἰσλάμ. Ἐδῶ μιὰ σύντομη ἱστορία της καὶ ἡ ἐξήγηση τοῦ νοήματός της προκειμένου οἱ ἀναγνῶστες νὰ ἀποκτήσουν μιὰ πραγματικὴ εἰκόνα γιὰ τὸ ἰσλαμικὸ ἦθος, καὶ συγκεκριμένα τὸ Σιιτικὸ ἦθος – τοῦ Μανσουρὲχ Τατζίκ.

Οἱ “Κατευθυντήριοι Λίθοι τῆς Τζώρτζια” (Georgia Guidestones) εἶναι ἕνα μνημεῖο ἀπὸ γρανίτη ποὺ κατασκευάσθη στὴν κομητεία Ἔλμπερτον τῆς πολιτείας Γεωργία τῶν Η.Π.Α. τὸ 1980. Μέχρι πρότινος τὰ μόνα ποὺ ἦταν γνωστὰ γιὰ τὴν κατασκευὴ του ἦταν ὅτι ἕνας ἄνθρωπος μὲ τὸ ψευδώνυμο Ρ. Κ. Κρίστιαν (R. C. Christian) ἦρθε ἐκεῖ τὸ 1979, καὶ ἀνέθεσε στὴν ἐταιρεία φινιρίσματος γρανίτη Ἔλμπερτον τὴν οἰκοδόμηση ἑνὸς μνημείου τὸ ὁποῖο θὰ μεταβίβαζε ἕνα μήνυμα στὴν ἀνθρωπότητα. Ὅπως ὁ ἴδιος εἶχε πεῖ, ἀντιπροσώπευε μία ἀνώνυμη ὁμάδα ἀτόμων ποὺ ἤθελαν νὰ προσφέρουν ὀδηγίες στὴν ἀνθρωπότητα.

Συνηθίζεται μετὰ τὴν λήξη τῆς κάθε μάχης νὰ γίνεται ἕνας ἀπολογισμός. Ἂς δοῦμε πῶς πῆγε αὐτὴ ἡ πρώτη σύγκρουση τῆς κλονιζομένης ἐλὶτ ἐναντίον ὅλων τῶν πολιτῶν.

Μιὰ φορὰ κι ἕναν καιρὸ ζοῦσε ἕνας ἄνθρωπος, μορφωμένος, ποὺ ἐθεωρεῖτο εὐφυέστατος κι ἦταν μάλιστα πρωταθλητὴς στὸ σκάκι. Μιὰ μέρα ποὺ ἡ οἰκονόμος του ἐτοιμαζόταν νὰ πάῃ στὴν ἀγορὰ γιὰ ψώνια, τὴν φώναξε καὶ τῆς εἶπε νὰ μὴν ἀγοράσῃ χοιρινό. Εἶχε μόλις διαβάσει στὶς ἐφημερίδες κάποια ἐκλαϊκευμένα ἐπιστημονικὰ νέα ποὺ ἔλεγαν πόσο κακὸ κάνει τὸ χοιρινὸ στὴν ὑγεία.

«Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα
μακρόσυρτα τραγούδια ἀνατολίτικα,
λυπητερά,
πῶς ἡ ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!
Εἶναι χυμένη ἀπὸ τὴ μουσική σας
καὶ πάει μὲ τὰ δικά σας τὰ φτερά…»