Μιὰ σύντομη, εὔθυμη ἱστορία ἀπὸ τὸν ἱστοριολαογράφο Πέτρο Σκουτέλα, καὶ τὸ βιβλίο του «Εὔθυμα κι εὐτράπελα σταχυολογήματα» (Ἀθήνα, 2005).

«Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα
μακρόσυρτα τραγούδια ἀνατολίτικα,
λυπητερά,
πῶς ἡ ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!
Εἶναι χυμένη ἀπὸ τὴ μουσική σας
καὶ πάει μὲ τὰ δικά σας τὰ φτερά…»

“Ἡ Μεγάλη Ἰδέα δὲν ἦτο ἰμπεριαλισμὸς ἢ ἐπιδίωξις κατακτήσεως ξένων ἐδαφῶν, ὅπως ἐνεφανίσθη καὶ διεσύρθη αὕτη ἀπὸ τοὺς πολεμίους της, ἀλλὰ ἡ ἀπαίτησις ἑνὸς πραγματικὰ προνομιούχου Λαοῦ, νὰ ἀποκατασταθῇ εἰς τὰς Χώρας ἐκείνας εἰς τὰς ὁποίας ἔζησεν ἀπὸ χιλιάδων ἐτῶν.” 

“Οἱ Ἕλληνες δὲν ἔχουν καμμίαν ἀνάγκην νὰ ζητοῦν μαθήματα πολιτικῆς ἀρετῆς καὶ κοινωνικῆς συγκροτήσεως ἢ διδάγματα περὶ ἠθικῆς ἀπὸ τοὺς ξένους, ἐὰν ἀντιληφθοῦν τὴν ἀξίαν των καὶ ἐκτιμήσουν ὅσον πρέπει τὰς παραδόσεις των, καὶ τὴν γένει πνευματικὴ κληρονομίαν των”.

Οἱ Λακεδαιμόνιοι, ἀφοῦ ἄκουσαν καὶ τὶς κατηγορίες τῶν συμμάχων τους, ἐναντίον τῶν Ἀθηναίων καὶ τὰ ὅσα εἶπαν οἱ Ἀθηναῖοι, τοὺς ἀπομάκρυναν ὅλους κ’ ἔκαναν σύσκεψη μόνοι τους γιὰ τὴν κατάσταση. Οἱ περισσότεροι συμφωνοῦσαν ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι ἦσαν ἔνοχοι καὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ κηρυχτῆ ὁ πόλεμος ἀμέσως. Ἀλλὰ ὁ βασιλεὺς Ἀρχίδαμος, τὸν ὁποῖο θεωροῦσαν συνετὸ καὶ σώφρονα, εἶπε τὰ ἐξῆς:

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ: Ὧ Περικλῆ, ἠμπορεῖς νὰ μοῦ ἐξηγήσῃς τὶ εἶναι νόμος;
ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Βεβαιότατα.
Α: Ἐξήγησέ μου λοιπόν, δι’ ὄνομα τῶν θεῶν, ἐπειδὴ ἐγῶ ἀκούων νὰ ἐπαινοῦνται μερικοί, ὅτι εἶναι ἄνθρωποι νομιμόφρονες νομίζω ὅτι δὲν πρέπει νὰ λάβῃ τοῦτον τὸν ἔπαινον δικαίως ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἠξεύρει τὶ εἶναι νόμος.